Türkiye'nin memur portalı

çocuklukta severek yaptığım mesleklerden birisi.

kaz çobanlığı. bir filmde ayşecik de söylüyordu, yani onunla da meslektaşız.

köydeki çocuklar ve kuzenlerim bana aliş çoban derlerdi.

o günlerdeki mutlu hayatımın binde biri kalmadı.

kazları yüzdürmek için bahçemize oldukça büyük teneke havuz yapmıştı dedem.

bizim kazlar yaklaşık üç metrelik bahçe duvarından rahatlıkla firar edebiliyordu. uçan kazdı bizimkiler. belki de bütün kazlar uçar ne bileyim. bir de bahçedeki köpeğimize saldırıp hayvancağzı iyi sindirmişlerdi, köpekliği gidip kuzu gibi kalmıştı.

kazlarımızın yumurtası ise tavuk yumurtasının birbuçuk iki katı büyük olurdu.

konudan biraz sapmak gibi olacak ama bir de ördekler vardı, içlerinde birisi kara ördekti, devekuşu kadardı. belki bir kurban bayramında kurbanlık... o kadar da değil kurban olmayacağını bilirim yani.

kazların sevmediğim tek özelliği ise her daim ishallerdi ve ortalık yeşil yeşil...

dedektif gibi çalışma titizliği gerektiren eylem.

bazı insanlar çok hızlı birleştirir parçaları, bazıları ise yavaş.

resim bilgisi dersinin ilk konularındandır. kendine özgü resim kağıtlarına bazen kara kurşun kalem ile bazen pilot veya mürekkepli diğer kalemlerle yapılan çalışmalardır. çizgiler düz veya eğik olabilir.

bazen bakış yönüne göre değişik şekillere bürünür gibi göz aldanması yaşanabilir çalışmaya bakınca.

myriam fares: ente el hayat

çok tanıdık bir şarkı.:)

yıldız tilbe: ben senin var ya