Türkiye'nin memur portalı

eskişehir'de bazı yerlerde bir zamanlar satılan kümes hayvanı.

onlarca yıl önce nereden estiyse artık iki eylül caddesinde reşadiye camiinin karşısında dükkanın camında reklamını görünce alasım geldi. (şimdi açık mı bilmem.)şişman bir tavuk değildi ama iki kilogramı geçkindi ağırlığı. eve varınca bizimkilere teslim ettim. düdüklü içinde 3 saat piştiği hâlde tam pişmemiş gibi durumdaydı. suyu market tavuklarının suyunun beş katı lezzetli, pişerken çıkan kokusu ise on market tavuğu kokusu gücündeydi. eti market tavuklarından daha sert ve rengi beyaz değil, sarı ile kahverengi arasında bir renkti.

anlattığım tavuk tahminimce yedi göbek! pardon yedi yumurta! köylüydü belki. şimdiki köy tavuklarının soy ağacı hakkında bilgim yok.

belki de satıcı beni saf bulup kandırıp kart bir tavuğu köy tavuğu diye vermiş de olabilir.

lise döneminde bana musallat olan olay. özellikle yazılı sınavlar esnasında ellerim sanki suyla yıkamış gibi olurdu. sınav stresi nedeniyle olurdu sanki. biyoloji öğretmenim pasif flora diye bir şey kullanmamı tavsiye etmişti de bu ürünü ne araştıracak soruşturacak zaman ne de alacak param vardı.

ekran vasıtasıyla yapılan zorbalık.

hayvanların özel hayatının gizliliğini ortadan kaldıran sistem.:)

bazı hayvanlar durumu fark edip ekipmanlara saldırıyorlardı sanki izlediğim bir belgeselde, rüyamda görmediysem tabi.

en hoşuma gelen görüntü ise, bir ayının reçel ve bal seçeneğinde balı tercih etmesi eylemi.

sıcak suya kakao ile şeker katarak elde edilen içeceği bu konuda değerlendirmek istedim.

subjektif değerlendirme: çayla, ayranla, cacıkla boy ölçüşemez.

kahve ve türevleri yerine tercih edebilirim.

ne tesadüftür ki konunun ilk ve üçüncü entrysi hava kapalı ve günlerden pazar iken yazılmış.

1947 dedemin babası, 1993 gül pembemiz, 1996 canım anneannem, 2001 tonton dedemiz, 2005 ciğerimin parçası teyzem, 2024 süt abim ve 2025 amcam...

tarihlerden anlaşılacağı üzere kabristanın en uzak bölgelerinde defnedilmişler. kabristan ziyaretine benim şoförlüğümde gidildiğinde kafamda çakılı olan bir güzergahtan labirentte gider gibi sırayla ziyaretimizi gerçekleştiririz. başka bir şoför götürünce ve sıralamayı kendince değiştirince benim yer bulma kabiliyetim sıfıra düşer. önceleri her ziyarette her birisinin bir anısıyla gözyaşlarıma hakim olamazken şu sıralar onlara kavuşmanın zamanla yaklaşmışlığının verdiği düşünceyle içimi bir sevinç kaplıyor. ayrıca son zamanlarda rüyalarımda sık sık görüşüyoruz. rüyalar iyi ki var.