Türkiye'nin memur portalı

"İnsanların bildiği her şeyi öğrenmeye ve hiçbir şeyi atlamamaya karar verdim."

Amacı doğrultusunda uzun vadeli planlar yaparak, müthiş zekası hatta şeytani bir zeka ve korkunç fikirleri ile Hassan Sabbah, inançları uğruna hiçbir sınır tanımayan, cennetin anahtarlarını elinde bulundurduğu iddiasıyla herkesi kendisine inandıran romanın başkahramanı. İsmaili inancı doğrultusunda, fedailerini cennet vaadiyle ölüme göndermesi, bu inanç uğruna kurallarını katıca, eşitlik çerçevesinde uygulayan ismaili önderi Hassan Sabbah ile fedaileri, hurileri, daileri ve rakipleri ile geçen olayların anlatıldığı kitap, Fedaîlerin Kalesi Alamut.

İnsanın inançları, amaçları uğrunda neler yapabileceğini özetleyen bir roman.

"Bir grubun bilinç seviyesi ne kadar düşükse, onu harekete geçiren fanatiklik de o kadar büyüktür." kitapta altını çizdiğim cümlelerden biri.

Hasan Sabbah, cennetin anahtarını vaad ederek, fedaileri amacı doğrultusunda öyle bir yetiştirir ki, fedailer gerçekten de cennette olduklarına inanırlar.

Son sayfasından bir söz ile başlamak gerektiğini düşünüyorum bir de keşke bu sözü son sayfada değil de ilk sayfalarda söylemiş olsa-ki belki söylemiştir, delileri okurken kaçırmış da olabilirim-yazara bu kadar söylenmeyecektim.

"Aziz Nesin'in delileri ve delilikleri açıklama girişimi, kendince, iddiasız, alçakgönüllü: (...) hiç kuşkusuz bunları bir uzman olarak değil, görgülerime, gözlemlerime, dayanarak bir yorum diye söylüyorum, isterseniz bu sözüme laf deyip de geçebilirsiniz."

Üslubu, anlatıda kullandığı dili özensiz buldum hatta kitabın geneli için böyle düşünüp, biraz da haksızlık ettiğimi anladığım o son sözden sonra; zaten adam kabul etmiş öylesine, iddiasız yazdığını... ben niçin bu kadar beklenti içine girdim diye söylenirken de buldum kendimi.

Aslında hatayı "beni al diyen" bir kitabın sesini dinleyip alarak değil, aldıktan sonra hep yaptığım gibi kapağına iliştirdiğim not ile yaptığımı anladım... da geçti tabi.

Galiba fazlaca anlam yüklemişim.

Derken Aziz Nesin zaman zaman;

eşya ile konuşurken bulur kendini. "Kendim bu çağdayım ama kimi duygularım çok geride" diyerek Modası geçmiş bir adam olarak tanımlar kendini.Deliliklerinin bir nedeninin yaşanmamış yıllar olduğunu düşünüyor. Yaşanmamış bir çocukluk, yeniyetmelik, ergenlik, gençlik ve orta yaşlılık... Bir tarafı dengesizliğe vururken diğer tarafı çalışma deliliğinde seyir halindedir.

Ve nitekim intikamcı bir delidir o.

Aziz Nesin; bütün insanları olduğu gibi delileri de anlamak istediği için bu yola çıkmış, nitekim hayatta karşısına çıkan "deli" diye tanım bulan kahramanları ile oluşturulan daha çok bir anlatıdır "benim delilerim".

Zor ama uzak olan sevgi ile toplum değerlerinin zorladığı o yapıntı sevgi arasında bocalamaları anlatıyor hem de hiç yargılamadan, severek.

Kitabı belki de en çok özensiz olduğu için biraz ötelemiştim ama üzerine bu kadar konuşacağımı da tahmin etmemiştim.

Sonuçta; galiba herkes biraz deli, ben gibi!

Dipnot: "hepimizin biraz deli olduğunu öğrendik böylece, iyi mi!"

idealist alman filozof.

özfarkındalık ve öteki; hegel için şimdilik ilk adım. ve tabiki diyalektik mantık.

şimdiki zamanın bir düşünürü. güncel oluşu, felsefesinin her bakımdan eleştirel olduğunun bir göstergesidir. hegel'e göre; her felsefe "kendi dönemini düşüncede kavrar." öyleyse; zaman kavramı göz ardı edilemez hegel söz konusu olduğu zaman.

http://sozluk.memurlar.net/kural/puan/

Bazı yazarları bağlamayan durumdur.

Misal ben;

Puansız bir yazarım sözlüğün kuruluşundan beri. Ben de yazarım, ben de isterim puan(!), yönetime sesleniyorum buradan;

"bu...bu... bana ve değerlerime, hayatımın yegane anlamına büyük bir hakaretti...

hepinize teessüf eder, eldeki puanlarımı koruma altına almak için, dokunulmazlık talep ediyorum."

(tebessüm)