Türkiye'nin memur portalı

Belgesel tadında, biyografi türü filmleri gibi uzun, durağan ve diyalogların çok az olduğu, senaryonun olmadığı, konunun gerçek hayata uyarlan(a)madığı, romanın içerik olarak dışına çıkıldığı ve romana sadık kalınamadığı-normalde de romanlar filme uyarlanırken birkaç değişiklik yapıldığı için normal olarak karşılanabilir bir durum-ve benim için iki günde izlenilen bir film.

Senaryonun olamayışı bir film için dezavantaj.

Filmi bütünüyle görmek, değerlendirmek gerektiğini düşünüyorum.

Yorumlarda bu filmin gereğinden fazla abartıldığını da düşünüyorum.

Film isim olarak "diriliş" türkçe çevirisi bu. Ancak glass'ın yaşam mücadelesinin ağırlıklı işlenmesi gerektiğini düşünüyorum isme sadık kalabilmek adına. Ama filmin sonlarına doğru bir "intikam" konusu işleniyor ki; "diriliş"in de önüne geçebilecek kadar. Zaten durağan, hiç sesin olmadığı bir filmde sıkıcılık tavan yapmışken intikam duygusu işlenilerek ki hiç gerek yoktu film konu itibariyle biraz da vermek istediğinin dışına çıkarılmış.

Görsellik ve doğa manzaraları, çekimler konusunda evet beğenilebilecek bir film. Ama filmi film yapan; kurgusu, konusu, senaryosu, devamlılığı ve seyirciyi içine alabilmesi ile bir bütünlük sağlayabilmesidir.

İlginç bir yanı da şu ki; kadın karakter yok denebilecek kadar az; olanlar da silik bir silüet gibi filmden/sahneden/izleyiciden öylesine geçen... hiç de iz bırakmayan karakterler.

Neyse...

Bir de ben puan vereyim; 4-5/10

Bir de eğer ki ölümsüz olmak istiyor iseniz; bu filmde, bu kadroda, bu kurguda herkes glass olabilir. Karakter ölümsüzleştirilmiş adeta; o ayı seni paramparça edecek, ... sen yaşamaya devam edeceksin.

Oldu canım...

(tebessüm)

... ve yönetmen; kızılderi kültüründen bihaber miydiniz de bu kültüre dair hiçbir şey göremedik?

Her şeyi göz önünde yaşamayı pek seven bir toplumuz... Sözlerimiz de ortada!

İnsana kalan/kalabilen hiçbir şey kalmadı...

Ah ne güzel!

Güvenin tek kullanımlık olduğunun bilindiği, yapılan iyiliklerin sümen altı edildiği, gün yüzüne çıkarılmadığı... Söze, öze sadık kalınabilen zamanlardan kalma insan/insanlar/insanlık...

Söz vardı, sır vardı, gizlilik vardı... İnsanlarda kalan/kalabilen.

Değer vardı bir zamanlar insana dair.

Şimdilerde;

Kişi saklayamadıkları ile insan sayıyor kendini!

...

"İnsanlara bir şeyler anlatmaya çalışmak buharlı bir cama yazı yazmaya benziyor. Özenle yazıyorsun, apaçık belli oluyor anlattıkların. Sonra silinip gidiyor. Karşılaştığım her insana anlatmak istiyorum.

Küçükken gördüğüm buhar tutmuş her cama yazı yazmak isteği gibi..."

İnsana dair hüzünleri, mutlulukları "sezen" bir aksu.

Diyorlar ya;

"sezen'den geçmeyen şarkılar biraz eksiktir..."

Sen yine söyle... biz yine notalarla uçmasını biliriz. En iyi yaptığımız şey.

Hayatın merkezine "kendini" koyabilmektir.

Kendin için bir şeyler yapabilmektir. Birilerinin hayatını/kararlarını yaşamamaktır.

Toplum baskısı/gözü olmadan yaşayabilmektir.

Ne güzeldir insanın kendine yönelebilmesi.

Başarabilene!

"Çünkü her şey ve herkes... siz var iseniz var!" diye tamamlanması muhtemel cümleciktir.

Yok iseniz, yoklar.

Ve siz daha değerlisiniz; herkesten ve her şeyden.

Der susarım.