Türkiye'nin memur portalı

dünyanın en güzel eylemlerinden biri.

bugün birazdan bu eylemi gerçekleştireceğim hem de onlarca ağaç dikerek.

tohumlar fidana, fidanlar ağaca, ağaçlar ormana dönmeli yurdumda...

hem de bir kazancım olmadan, insanoğlunun hayrına, hayvanoğlunun ve bitkioğlunun da hayrına, kısacası tüm canlıların hayrı için yapacağım.

en duygusal yanı ise yıllar sonra, diktiğin ağacın yanına yolun düşüp ağacı şöyle bir selamlaması, ağaçla göz göze gelmesi.

deneyim konusunda çevremdekilere fark atarım bu eylemde.

bir dikili ağacı olmayan insanlar bir daha düşünmeli, geç olmadan bir ağaçla başlamalılar.

bağımlılık yaratabilir.

''ağaç ekmek'' gibi kullanımı da yanlıştır, çünkü ağaç ekilmez, dikilir.

klima kullananlara bir vergi gelse iyi olacak.

klima açanlar kendi ortamlarını soğuturken bizim havamızı ısıtıyorlar.

klima vergisi diyorum ey sayın yetkililer. bence klimadan da arabadan alındığı gibi vergi alınmalı.

klimalı arabalardan çifte vergi alınmalı.

ben sıcağa hasret olduğum için yazdan şikayetim yok.

sebebini çok iyi bildiğim bir derin üzüntü neticesinde, yaklaşık üç sene önce geçirdiğim zona tekrar aynı bölgeden yani sol omzumdan şiddetli bir ağrı eşliğinde sinyal verdi. gece omuz krizi yaşadım desem yalan olmaz. sabah şiddetli ağrı ile birlikte sol kolda da bir titreme, bir zayıflık hissi yaşadım, hâlen devam ediyor. inşallah su çiçeği gibi yine dışarı vurmaz. korkunç düzeyde düşünceler kafamda tekrar canlanmaya başladı. önceden de iki üç kere yaşadığım ağır bir depresyonun aynısı yokluyor. doktora gitsem anlatsam, içimi döksem, beni hastaneye yatırsa, bir hafta hiç uyanmadan uyutsa, sonra ağır beyinsel tedaviler uygulasa... burada bunlara cesaret edip yazıyorum ama gerçekte bunları yapabilecek gücüm yok. kendime depresyon nedeniyle işini boşladı yaftasını yapıştırtmak istemem, bir de ana, babaya bu durumu izah etmek deveye hendek atlatmaktan zor, onların da bana üzülmesine sebep olmak ayrı bir sorun. çıkmaz sokaktan çıkmayı umut etmek gibi. ayrıca son iki yıldır başıma bela olan unutkanlık son günlerde tekrardan artışa geçti, telefonumdaki alarm sayısı iki haneli oldu, alarm çalınca kapatıp alarmın niye çaldığını bile unutup hatta alarmın gereğini bile yapmayı unutur oldum. bana bakan gözler benim çok sağlıklı göründüğümü düşünüyorlardır. beynime iyi bir reset gerekli.

bu durum aslında eleştirilir ama bu durumu istemeden sergileyenlerin de olduğu bir gerçek. karşılaştığı durumda ne yapması gerektiğini bilmediği için hiçbir şey yapamıyordur, ''kal gelmiştir.''

her durumu kayıtsız olan insanlar da mevcuttur, hatta kayıtsızlığı bilerek yaparlar, soru sorarsın ama bir cevap alamazsın. çok çatallı bir konu olabilir detaylı incelenirse.

bir örnek vermeliyim, bir kişi öyle kayıtsızdı ki bana karşı, fiziki varlığımı gördüğü hâlde bir gün yürürken neredeyse içimden geçecekti sanırım, bana çarparak durdu, acaba bu kadar mı görünmez yada değersiz bir insandım diye günlerce üzüntülü düşüncelere daldım.

bizim evdeki lavanta ürünlerinden biri. bizim evdeki çeşit çeşit kolonyalardan biri.

el sabunu alırken raftaki tüm lavantalılar sepetimize indirilir, lavantalı sabun kıtlığı olursa ne yaparız?

çamaşır deterjanı da sanırım lavanta kokuluydu.

hatta otuz kırk yıl önce ''lesansi'' gibi okunduğunu tahmin ettiğim bir marka sabunlar vardı, şekli uzunca tavuk yumurtasına benziyordu, bu sabunları evimizdeki eşya dolaplarına koyarlardı, böcek engelleyip eşyalara güzel koku vermesi amacıyla.

kolonyasına gelirsek, bir şişe neredeyse tam dolu yıllanmışı var bizim evde. öyle bir kokusu var ki ufacık şişeye sanki bir kilo lavanta sıkıştırılmış gibi. kolonyayı ilk döktüğümüzde çok yoğun ve ağır bir koku iken yaklaşık bir dakika sonrasında dünyanın en güzel kokularından birine dönüşüyor. havada yayıldıkça güzelleşen başka bir koku var mıdır bilmiyorum. ben ilk yoğun kokusuna pek dayanamadığım için bu kolonyadan uzak dururum. belki de kolonyamız ileri derecede konsantredir, yüzde bir oranında sulandırmaya ihtiyacı vardır.