Türkiye'nin memur portalı

tekliflere açık olduğumuz annemin her gün düşündüğü konu. ve bugün tıkandık hep birlikte. ''amaaan bugün de akşam kahvaltı yapalım hiçbir şey pişirme'' dedim. dışarıda yemeye de aileden hiçbirimiz razı değiliz.

filmde baba yarısı tarafından kendisi!, ve annesi çok sevilen karakter. sabah sabah bu konuya nereden geldim anlamadım. nam-ı diğer acıların çocuğudur #32oc de bahsedildiği gibi.

bunlar otuz kırk yıl önceki yaşananlardır.

yaşadıklarına eminim fakat pek cansız cansız yaşıyorlar bu yüzden cansızlar. resmen ot gibi yaşıyorlar.

kolay kolay da ölmüyorlar iki yıldır gördünüz sanırım, ben yirmibeş yıl öncesinden biyoloji dersinde ölmelerinin zor olduğunu gördüğüm için biliyorum.

evde ölçme aleti olunca her gün ölçme gereği duyduğumuz kan basıncı. piller de fazlasıyla zamlanmış ölçüm işini haftada bire düşürmenin zamanı geldi. zaten yirmi senedir onbir yedi çıkıyor benim. anneminki sekiz beş. ama normal diyor kendisine göre.

ilkokuldayken, annemizin parizyen çorabına doldurduğumuz talaşların arasındaki çim tohumlarının insan saçı gibi çıkmasıyla oluşan çimadamları aklıma getiren konu.

ayrıca yine ilkokulda pamuk içindeki fasulyenin sulandığı zaman gösterdiği eylemi hatırlatıyor.