Türkiye'nin memur portalı

üç lokmada bitiverirdim.

bir fincan kahve beni asla kesmiyor, yetmiyor bana, yettiremiyorum.

sözlük özelinde de edebiyat genelinde de hissedilebilecek ve fark edilebilecek normal bir durum.

yakın zamandaki salgın geçmişimizde kafalarımızın diri kalmasına vesile olan uygulama. biraz hatalı olarak hatırladığım kadarıyla: 20'ler dışarı çıkmasın, 40'lar içeri girmesin, 60'lar dolaşmasın gibi...

önlemek daha basit olduğundan, ilkokul defterlerimi kapladığım özenle streç film ile kapladığım klavyem bu duruma düşemez asla. ilk günkü gibi tertemizdir.

açılmasından tamamen annemin sorumlu olduğu his, kilolarımdan da aynı zamanda. (burada edebi bir sanat var adını bilmediğim: yani kilolarımdan hem annem hem iştahım sorumlu.)

ah be annem bu kadar lezzetli yapma şu yemekleri.

enerji yenilemez bence, konuyu yenilebilir enerji kaynakları olarak ele alırsak:

bal

reçel

pekmez

şeker

konuyu yenilebilir enerji (mağlup olabilir anlamında) olarak da ele alabiliriz.

birkaç hafta önce televizyonda canlı yayına çıkmış olan muhterem sanatçı.

kibar, samimi, duygulu konuşmalarıyla kalbimizdeki yerini perçinledi. endülüste raks (zil şal ve gül) şarkısını bana göre en iyi söyleyen kişi. uzun ve sağlıklı ömür diliyorum kendisine.

anne kişilerinin hedef olduğu konu.

belki de nesilden nesile çocuklar gitgide daha uslu versiyonda geldiğinden anneleri dur demeye gerek duymuyordur, olamaz mı? zira z kuşağı ve sonrasının mükemmel olduğu iddiasında bulunan şahıslar hiç de azımsanmayacak sayılara ulaşmıştır. iddialara göre dünyayı kurtaracaktır bu z kuşağı, dünyayı kurtarma gücü yüklenen bu kuşağa mensup çocukların kendilerine dur denmesini gerektirecek eylemleri gerçekleştirebileceğini bir y kuşağı mensubu olarak ben pek düşünemiyorum.