Türkiye'nin memur portalı

bazen değil her zaman ''ben nerede yanlış yaptım?'' durumunda hissediyorum. çevremdekilerle bir kıyas yapıyorum kendimi, kıskanmak anlamında değil ama. çevremde kalp kıranlar mı istersiniz, insanları hor görenler mi, aşağılayanlar mı, her taraflarından kötülük fışkıranlar mı... sonra kendi kendime: ulen ali, neredeyse kötülüğün k'sına bile bulaşmamışsın, neredeyse kimseleri kırıp incitmemişsin, yaşadıkların, yani tüm hayatın niye bu kadar zor geçiyor?

sosyal medyada (vatsap tüm sosyal medyamdır.)sürekli sabır temalı görseller, yok iyi günler çok yakında, pes etme... gibi dolaşan afişler. sonra yine bir şarkı tebelleş oluyor kafama orhan gencebay'dan: ''madem yaşamaya geldik dünyaya, benim de her şeyde bir hakkım vardır?..''

dünya mol günümüz kutlu olsun.

hiçbir tarife gerek duymadan, her seferinde süper lezzetli yapabildiğim çorba. her seferinde elime ne geçerse -çorbaya uyacak tabi- formülü değiştiririm. bir gün sütlaca pirinç yerine kırmızı mercimek katmayı düşünüyorum.

sadece kırmızı mercimeği bile suda haşlayınca harika bir çorba oluyor, çay demlemek gibi.

yeşil mercimek çorbası piştikten sonra bizde lakşa denilen ama yaygın kullanımda erişte olan hamurlar katılarak biraz daha pişirilince ve sunumda üzerine yoğurt koyulunca bu çorbayı tüm kebaplar kıskanır. erişte bulamayanlar herhangi bir şekilli makarnayı da kullanabilirler.

ne çok fobi varmış duymadığımız, bu da onlardan biri.

herkese güvenilmez, herkes güvenmez. bu devirde güven sorunu var. en iyisi mümkün olduğunca insanlardan kaçmak. bu şekilde ne güven problemi olur ne de fobisi ortaya çıkar.