Türkiye'nin memur portalı

taşımaktan hoşlanmadığım eşya.

bu sebepten sabah yağmurun yağdığını fark etmeden dışarıya çıktım. biraz da geç kalmıştım, geri dönersem servis kaçar diye durağa varana kadar güzelce ıslandım. halbuki kaç gündür hava kapalı ve yağışlı gösteriyordu. yanımda taşımış olsaydım bunlar olmayacaktı ama olan oldu. allah'tan işyerinde hırkam vardı da, üşümekten kurtuldum.

ha bu sene yaz gelecek mi? merak ettiğim konuların içerisinde.

halk arasında ala hastalığı olarak bilinen cilt rahatsızlığı.

derinin renginde değişiklik ve büyük beyaz lekeler oluşuyor. bu kişilerin güneşe çıkmaması gerekiyor. tabi ne kadar çıkılmaz orası da ayrı konu. güneşe çıkmayan insanlar bir süre sonra kemik erimesi ile yüzyüze kalacaktır.

filmler televizyonda kötü yola mı düştü diye düşündüren konu. valla ilk okunduğunda bu tarz bir çağrışım geliyor, konu sahibi mazur görsün. kalbiniz fesat derseniz, diyebilirsiniz. Ne yapalım yani, yalan mı diyelim. (gülücük)

tv'de ilk kez yayınlanan filmleri kaçırmamaya çalışıyorum. bazıları hayal kırıklığı yaşatırken bazıları da iyi ki izledim, dedirtiyor.

komik beyan.

sanırım afrika ülkesinde falan yaşıyoruz. yağ yok, tamirci yok, çivi yok, su yok..

ağzımız açıldığında avrupa ülkeleri seviyesindeyiz ya; işimize gelmediğinde ise uçaklar yağ damlatıyor gibi saçma beyanlarda bulunuyoruz.

Yazık ki çok yazık..

koskoca orman yandı, biz uçak yağ damlatıyor diye efelik taslıyoruz.

gelen kişiye göre sevdiğim ya da sevmediğim misafir türü.

kırk yılda bir seni hatırlayan, sırf evini otel gibi kullanmak amacı güden misafirler mümkünse gelmesin. yıl/lar boyunca hatırlama ama işin düştüğünde gel. ne güzel bir dünya değil mi? öteki zamanlarda niye tanımıyordun beni, bir anda eş dost akraba çıktık. hiç sevmem bu tarz insanları.

bir de sevilenler vardır; gelsinler, kalsınlar, başımız üzerinde yerleri var.