Türkiye'nin memur portalı

Beni sıkıcı bulan sözlük yazarı.

trajikomik vaka.

allah'ım türbe diye habire bir yerlere giden bir halkız. şurada falanca bir yatır var ve şu dertlere çare oluyormuş.

hoooppp ordayız;

bak senin çocuğun olmuyor

bak senin çocuk yürümüyor

bak senin çocuğun dili bağlı

vs...

birde kenarında köşesinde ağaç varsa, üzerindeki elbisenin bir köşesini yırtıp, bağla da bağla. ağaç bez bebeğe dönüyor resmen.

kısacası arkadaş bilmediğin yerlere gitmeyeceksin. Elin gladyatörüne yıllarca fatiha okunmuş. adam mezarda müslüman bile olmuş olabilir. (hahahah)

ve dağın haberinin olmaması ile sonuçlanan hal.

haberi olmayan dağ yine güneşini, karını sonuna kadar alıp, gününü gün ederken; tavşan da elemleriyle, üzüntüsüyle başbaşa kalacak. ince hastalıklara tutulup, kan kusacak kızılcık şerbeti içtim diyecek. yalnız ince hastalığında tedavisi mümkün olduğu için tavşan elemli ve kırılgan bir şekilde hayatına devam edecek ve "sene de bir gün" şarkısını dağın eteklerinde seslendirecektir.

dışarıda yağmur kokusunu ve çiseleme seslerini duymaya çalışırken soğuttuğum içecek.

bu sebeple ben ona bakıyorum o bana bakıyor isyankar gözlerle. en güzel halini soğutup, soğuk soğuk bakmak da benim gibilere has sanırım. şimdi ne olacak diye düşünmüyorum aslına bakarsak. sadece hangi çiçeğin dibine döksem de; benim alamadığım çay içme hazzını onlar alsın diye düşünürken buldum kendimi.

kısacası her şey bir şekilde çayın tadına bakıyor. üstelik çiçekler içinde faydalı olduğunu düşününce, günlük olarak çayla suladığım çiçek (kauçuk çiçeği) beni bekliyordur. yine ona nasip olacak gibi geliyor, saksısı çok büyük, çürüme falan yapmaz. (kendimi de avuttum)

hazirandan beri kayıplara karışan portakal kokulu yazarımız.

temennimiz en kısa zamanda buralarda olmasıdır. bebeği de büyümüş, tatil de sona ermiştir. bak yaz bitti, sonbahara doğru koşar adımlarla ilerliyoruz.

ne kaldı eylüle.