Türkiye'nin memur portalı

3 şubat 2020 tarihinde takasbank aracılığıyla işlemlere başlayacak olan sistem. türkiye noterler birliği ile yapılan protokol sonucunda bu sisteme geçilmiştir. Amaç taşıt alım ve satışlarında güvenli işlem yapmak, dolandırıcılığı en aza indirmek.

alıcı bu sisteme parasını yatıracak ve satıcı ile işlemler gerçekleştiği anda, satıcının hesabına satış bedeli aktarılacak. bu takas işlemi için 15 liralık bir masraf alınacak ve bu masrafı da satıcı ödeyecek.

Tabi bu sadece taşıt satışları için olduğu kadar kat mülkiyeti işlemlerinde de yapılsa güzel olur. Yalnız bu durumda devreye tapu idaresi giriyor işin içerisine. tapu da nakit para alışverişini kabul etmeyecek ve işlemlerin noterden yapılmasını talep edecek. sonuçta burada da çok fazla dolandırıcılık oluyor.

Ensar vakfına yapılan bağış ile gündeme gelen dernek. Sadece bununla kalsa dernek başkanı olayı meşrulaştırmak adına vergi kaçırmayı, vergiden kaçınma olarak söyleyen ve her beyanında daha da beter batan.

Yalnız Ensar vakfı Ankara'da yurdumuz yok diyor. Bizi ilgilendirmez diyor vakıf normal olarak. Yalnız şimdi bu vakıf bu parayı almadıysa; bundan sonrası daha kara şeyler doğurur.

Türkiye sınır kapılarını sonuna kadar açtığı sürece devam edeceğe benzeyen göç haberi.

Diğer ülkeler almazken biz hemen alma yarışındayız.

Üstelik daha 15 temmuz da toplanan paraların nereye gittiği, özel tüketim vergilerinin nereye gittiği belli olmadığı dönemde.

Ama biz buhar ettiğimiz paralarla daha kanal İstanbul yapacağız. Ne kadar kötü şeyler söylüyorum. Ayıp bana.

her şehirde mutlaka olan, sokak başında rastladığın, sana laf atan, yanına yaklaşan, bazen sinirlenip vuran kıran kişiler.

her zaman geçtiğim caddede böyle bir insan vardı. yanından geçerken "ne çok geziyorsun" diye bağırıyordu. kendimi bir acayip hissediyordum ve mecburum burdan geçmeye de diyemiyorum. bir gün iş arkadaşımla yanından geçiyoruz. arkadaş görünce ya bu adam beni görünce "ne çok geziyorsun" diyor. onu görünce yolu mu değiştirmek istiyorum dedi.

öyle deyince çok sevindim resmen. ya bana diyor sanıyordum, sana da mı diyor dedim. oh yalnız değilmişim demiştim.

sonra bir kadın var. sürekli konuşa konuşa caddede geziyor, bir şeyler anlatıyor yanında biri varmış gibi. pejmürde bir şekilde bu kadın ve gördüğüm zaman da hem üzülüyor hem de şükrediyorum. o kadının yerinde biz de olabilirdik ve neler yaşadı da bu hale geldi allah bilir. bu ikisininde kimseye zararı yok, kendi hallerinde takılıyorlar. esnafta iyi davranıyor, yemek veriyorlar, işyerlerine alıyorlar. bizden biri gibiler.

daha çok var ama bu ikisi yeter, daha sonra anlatırım diğerlerini de.

doğup büyüdüğü yeri beğenenler için anlamsız gelen sorunsal.

başka şehirde yaşamak zorunda kalan arkadaşım var eşinin işinden dolayı ve bu şehirden ayrılmak istemiyor. sanki ankara'da yaşıyor, iki hafta da bir burada. eşi bile şaşırıyormuş, bu nasıl sevgi diye. konumuza gelirsek hiçbir şey olmasa bile, ailesi arkadaşları anıları, yürüdüğü düştüğü sokaklar burada, şehrin delisi burada vs. yeter ki sev, elbet bulunur bir şey.