Türkiye'nin memur portalı

her istediğimize anında sahip olmanın verdiği şımarıklık sonucu kazandığımız hastalık.

yediğimiz yemek, içtiğimiz su bile zevk vermiyor. çünkü su istediğim zaman önümde, yemek istediğimde ne yesem diye düşünüyorum. oysa afrika'da çamurlu suyu görüp sevinen çocuklar var bu dünyada.

evde bir şey bulamayıp; evet bir zeytin varmış diye, koklayarak, dişim de eze eze tadını çıkararak yemiyorum. halbuki arakan'da, yemen'de bunlara sahip olmak isteyen çocuklar var..

istediğim bilgi bir tuş kadar yakın, kütüphaneye gidip kalın ansiklopedileri karıştırıp istediğim bilgiye ulaşmıyorum. bilgi bile değerini kaybetti.

komşunun pişirdiği pastanın tarifini almak için uğraşmıyorum. o da bir tık ötemde..

uğraşmadan elde ettiğimiz şeyler bizi mutsuz ediyor. mutlu edecek şeyler arıyoruz resmen ama bulamıyoruz.

Cumhurbaşkanı isteği ile ilandan kaldırıldığını düşündüğüm girişim hareketi.

en doğal hak olan eylem.

konu açtığımız zaman ve biri de entry girdiğinde, hatta kendi yazdığımda bile bildirim geliyor. doğal olarak dikkatimizi cezbediyor ve gidip okuyorum. bunda garipsenecek ya da bkz'de verildiği gibi "ego" kavramıyla ne alakası var, ben bunu anlamış değilim.

özel sektörde çok da onaylanmayan durum.

genelde iş arkadaşları arasında bir evlilik gerçekleşirse, hemen bölümleri değiştirilir. aile bağlarının iş akışına faydalı olmadığı kanaati mevcuttur.

düşündürücü bir eylem.

neden parasını vermiş ki..

aslında babasının dükkanı gibi davranıp, vermemesi gerekiyordu ama vermiş. hiç yakışmamış, insanoğluna yakışanı yapmamış. (!)