Türkiye'nin memur portalı

En sevdiğim koku. o koku bana temizliğin habercisi gibi geliyor.

ince topuklu zarif ayakkabı.

topuklu ayakkabıyı sevdiğim düşünülünce, stiletto da sevilmiz mi? tabi ki sevilir. tek kusur ince topuklu olması ve bazı şehirlerin yollarında giymenin zorluğu. sürekli bir yokuş çıkan benim için, büyük sorun. topuk bir süre sonra yamulmaya başlıyor, o rampaya nasıl dayansın. düz zeminde inanılmaz derece de rahat ama şehrimin her yerinde yokuş var arkadaş. bu durumda yedek ayakkabı şart, işyerine kadar başka ayakkabı ile işyerinde ince topuklu ile. sıkıcı bir durum olsa bile, bizler yaparız bunu. (gülücük)

bir de kaldırım taşları var ki, en büyük kabusum. kaldırım taşının arasına sıkışmıştı bir kere topuğum, çeksem topuk kırılacak diye çekemiyorum. çakılıp kalmıştım ama allah'tan parkın içinden geçiyordum da, çok fazla dikkat çekmedim. yavaş yavaş çekiyorsun ve çıkıyor ama çıkana kadar, ya kırılırsa düşüncesi.

yurtdışından gelen ve içeriği hakkında gerçek anlamda bilgi sahibi olmadığımız ve deneyenlerin çok da beğenmediği, sadece o anki et isteğini bastırdıklarını söyledikleri etler.

devlet desteği ile satılmaya başladı bunlar birde. tamam güzel bir uygulama ama devlet erkanından kimsenin yemeyeceği bir eti nasıl halkına yedirmeye çalışıyorsun anlamış değilim. sizler özelsiniz ve en iyisine layıksınız ama asgari ücret ile sizden bin kat efor harcayarak çalışan hak etmiyor değil mi? adaletsiz düzende adalet aramak da ne oluyorsa. gerçekten bize layık görülenler hoşuma gitmiyor. insanların sağlığıyla oynanması ve bununda ucuz diye en çok alışveriş yapılan yerlerde satılması da ayrı muamma. ha geri dön bu marketlere de daha çok alt gelir grubu geliyor, işadamı gelip de a101'ün etini alacak değil ya.

eskiden kerpiçlerin içerisine falan katılıp, duvar malzemesi olarak kullanılan malzeme. şimdi ise sadece hayvan yemi olarak kullanılıyor ve çok da ucuz bir mal değil artık; son zamlar sağolsun. Ve köylülerinde eskisi gibi hasadı olmuyor ki, çıkan sapları saman yapsınlar, hayvanlarına yedirsinler. ha bu köylünün mü suçu tartışılır. köylüyü tembelliğe iten şartları da araştırmak gerek ve köylü benden daha fazla hazır ürünlere yöneliyor. şehirde ki insanda organik, doğal ürünlerin peşinde koşuyor. bu işte bir terslik var ama neresinde.

kişinin işinde daha iyi yerlere gelmesine sebep olan yeti.

bazı insanlar o kadar bilgi birikimine sahiptir ama kimse kıymetini bilmez. çünkü sahip olduğu bilgileri kimseye pazarlayamaz ve sen kendini ispat edemezsen o bilgi seninle birlikte çöp olur gider.

bazı insanlar ise çok fazla bir şey bilmez, sağdan soldan duydukları ya da okudukları ile öyle bir anlatır ki kendini, sanırsın ki karşında filozof falan var. işte bu insan bir çok kişinin gözünde iyi olan, yapan edendir. iş hayatında inanılmaz derecede geçerli olan özellik de budur. bu sebeple, biliyorsan paylaş ki; görsünler, anlasınlar. yoksa elinde kocaman bir hiç kalır.