Türkiye'nin memur portalı

deprem bölgesinde yaşadığımız ve depreme hazır olarak yaşamamız gerektiğini yüzümüze vuran profesör beyanı.

yalnız buraya kadar tamamda biz hiçbir şeye hazır değiliz. evler çürük, bizler bilgisiz. öyle bir anda ne yapacağımızı bile bilmiyoruz, bildiklerimizi bile unutuyoruz.

nefes almanın ne kadar değerli olduğunu gösteren kötü durum.

özgürce nefes almanın ne kadar önemli olduğunu da corona virüsü sayesinde öğrendik. maskelerle dolaşmak o kadar zor ki, nefes almakta kimi zaman zorluk çekiyoruz. oksijen yerine karbondioksit soluduğumu düşünüyorum maskeler yüzünden.

emare, işaret.

pandemi sürecinde hayatımıza giren kelimelerden biri. hastalığın belirtileri sayılırken, bu kelime de karşımıza çıkıyor. ha bu hastalığın belirtisi de tek değil ve bunun içinde yayılma hızı çok yüksek, tespit edilene kadar.

pandemi süreci sayesinde öğrendiğimiz ritüel.

en işlek yerlerde bekçiler ya da polisler duruyor. oradan geçersen ateşin ölçülüyor ya da avm'de ölçüyorlar.

yalnız çarşıda ateşini bekçiler aynen şöyle ölçüyor; elindeki cihazı tutuyor dıt sesinden sonra bakmadan direk aşağıya indiriyor ya da cihaza hiç bakmadan başka yerlerde gözleri. türk türü tedbir bu kadar demek ki.

üstelik korona rahatsızlığı için tek kriter ateş değil ama tek kritermiş gibi bir algı oluşmuş durumda. kişi de ateş olmaz ama diğer belirtiler olabilir.

1 temmuzda düğünlerin serbest olmasına rağmen bir çok yerde izinsiz şekilde yapılan düğünler.

bu düğünler genelde köylerde, mahalle aralarında yapıldı ve kimse de siz ne yapıyorsunuz demedi. yasak ama yasakları uygulamakla görevli kolluk hizmetleri de yetersiz kalıyor. bekçiler geldi ama hiçbir bekçiyi ben mahallelerde gezerken görmedim. sadece merkezde ateş ölçme işini yapıyorlar. bizim bildiğimiz bekçi gece çalışır ama bizler sadece gündüz vakitlerinde görüyoruz. neden geldiler amaç neydi anlamış değilim ama bu görevliler amaçları dışında kullanılıyor.