Türkiye'nin memur portalı

an itibariyle yaşadığım durum.

tabiri caizse in cin top oynuyor. sözlük yazarlarımız cuma akşamından tatile çıkıyor galiba. sokaklar bomboş ve karanlık duruyor.

sabah ki işe giderken ki yalnızlığımı ve sabahın karanlığını hissetmedim değil şuan. yalnız servisciler ve bir kaç öğrenciyle karşılaşıyorum. allah'tan onları görüyorum, yoksa bayağı durağa kadar tedirgin giderim. (düşünceli sarı kafa)

ara sıra yaptığım eylem.

aslında sakız çiğnemesini normalde pek sevmem ama şirkette kadınların ağzında sürekli sakız göre göre onlara benzemeye başladım. bir tane çaycımız vardı, maşallahı vardı kadının "şapkasız çıkmam" der gibi ağzından sakız eksik olmuyordu. birde yemeninin tepesine sakızını koyuyordu. bir de o halde çay servisi yapıyordu, çok komik görüntüler çıkıyordu. gülsek mi ağlasak, işte öyle bir hal oluyordu. birde sakızı dişinde kırarak çiğneyenler yok mu, ağzına çarpasın geliyor. bu da iş yerindeki hallerden biri, ne yapak başa gelenler çekiliyor. uyar diyenlere diyorum ki; uyardım ama millet sakız çiğnerken kendini kaybediyor resmen. (gülücük)

ha birde ramazan ayında en çok sorulan sorulara maruz kalıyor sakızcık. meşhur sorumuz " hocammm sakız orucu bozar mı". yıllardır bu soru sorulur ve hala cevabı bulunamadı ne hikmetse.

akşam sakız çiğnersen ölü eti çiğniyorsun, hemen ağzından çıkar diye tepkiler gelmesine vesile olan saçma sapan hurafeler bütünü.

batıl ile hareket etmeyi islamiyet yasaklamıştır. bu tarz hal ve tavırlara bir müslüman olarak taviz vermememiz gerekirken, maalesef bir çoğunu bilinçsiz bir şekilde yapıyoruz. ha kimi bilerek kimini de bilmeyerek; hayatımıza o kadar girmişler ki, seçmek o kadar zor.

çaresizlik, sorularına cevap bulamama, kendini değersiz hissetme, çevrendeki kişilerin sahte gülüşleri, hal tavırları gibi nedenler sebebiyle bir çok insanın bir anlık cinnet halindeyken yaptığını düşünüyorum. bu saydıklarım sadece bir kaç örnekti, intihar eden insanların notlarında neler saklıdır neler.

insan o kadar aciz bir varlık ki, heran düşmeye meyilli. her insanın en az bir kere de olsa aklından ölmeyi düşündüğünü ve yapsam ne olur acabalara takıldığını hissediyorum. çünkü ruh halimiz her zaman normal bir seviyede olmuyor. yıkılmadık/yız desek de, ayağımızın tökezlediği, sendelediğimiz hatta düştüğümüz oluyor. ayağa kalkarsan ne ala kalkamazsan işte ondan sonrası çok fena. sen insanlardan belki bir el beklersin ama el vermek şöyle dursun, bir de vuranlar çıkar. bu sebeple seni kaldıracak bir gücün varlığını hissetmek, yanında olduğunu bilmek, seni gördüğünü bilmek. işte bu hisler insanın ayağa tek başına kalkmasına vesile oluyor. inanç insanı ayakta tutan en güzel şeylerden biridir. dua etmek ve çevrendeki kişilere söyleyemediğini yüce yaratıcıya söylemek ve cevap alacağını bilmek ve en önemlisi de ölümün kurtuluş olmadığını bilmek.

tanım : hayatına kendi ellerinle son vermek.

mütemadiyen söylemek, yinelemek ve bunu da her ortamda temcit pilavı gibi ortaya koymak. söyleyen bunu ne amaçla söyler bunu kimi zaman anlar kimi zamanda anlam veremeyiz ama şu bir gerçek ki insanı sinir etmekten başka işe yaramaz. insanların birbirlerine karşı olan iyi duyguların farklı duygulara dönüşmesine sebep verebilecek hareketlerden biridir. insan susmasını bilmeli ve üstüne vazife olmayan şeylere fazla karışmamalı.