Türkiye'nin memur portalı

yaşar kemal'in idealist bir kaymakamı konu ettiği eseri.

aslında eser, çoğunlukla diyalog şeklinde olduğu ve son yıllarda devlet tiyatrosunda sahneye alındığı için, okumayı biraz geciktirip büyük bir arzu ile izlemek istemiştim. lakin ankara'ya gittiğimde bilet bulamadım ve çok üzüldüm.

sonrasında okudum eseri. cumhuriyetin ilk yıllarındaki aksayan olaylara değiniyor. ağaların, çıkarcıların, çeltik ekicilerin devlet erkanını ele alamadığı zamanlarda başvurduğu iftiralar, bu kemirgenlere iltimas geçenler ayrı bir dert yaşar geçmeyenler ayrı bir dert yaşar. düzen onların düzeni, dünya onların dünyası...

ve çocuklara bu emektar memurların arkasından teneke çalınır.

yaşar kemal'in, toplumun yarasına dokunan, törelerin çarpıklığı gözler önüne süren romanı.

bir aşk hikayesi, bu aşk hikayesinden doğan marazların insan hayatına mal olması. bir evladın baskılar yüzünden bir cinayet işlemesi. bir cinayet ki umudu bitiren, yürekleri burkan bir yok oluş.

anne katli... geleneklerin, aile baskısının, namus kavramının direttiği intikamlar.

annenin güzelliğinin ve saçlarının tasviri yine muhteşem ötesi.

herkesin işleneceğini bildiği bir cinayete sessiz kalması, göz yumması... hasan'ın psikolojisi.

yine halkın dilinden kalem alınmış bir şaheser.

gogol'un bir eseri. kitapta kazakların bir savaşı ele alınıyor. bir defa daha tiksindim savaşlardan ve savaşı övenlerden. kuşatma altına aldıkları kentteki insanların açlıktan ölümü...

din, mezhep, ganimet savaşı. oğulların savaşarak yiğitliğinin belli olduğunu telkin eden görüşler.

kitapta aşk uğruna halkından, savaştan ve babasından vazgeçen bir evlat var ve en korkuncu babası tarafından öldürülen bir evlat.

işkencelere rağmen yolundan vazgeçmeyen ostap.

ölmeyi ve öldürmeyi kutsallaştırmamak lazım. asıl meziyet yaşamak ve yaşatmak.

bitirdiğinizde aklınızda binlerce soru ve koca bir boşluk kalır. soruların cevabını bulmak ve boşluğun nedenini aramak bir ömür sürebilir.

evet, ihsan oktay anar'ın postmodern tarzda ele aldığı ve okuyucunun sırtına büyük bir yük koyduğu, simgesel-imgesel bir eser. eserde anlamını bilmediğiniz binlerce kelime var ve buna rağmen sıkılmıyorsunuz. sanırsınız yazar yıllarca denizde savaşmış ve bulunmuş bir mürettebat. o kadar gerçekçi betimlemeler ve denizcilik ile ilgili binlerce kelimeler kullanıyor ki kitabı bitirene değin kendinizi amat'ta hissediyorsunuz. hissetmekle kalmayıp; diyavol, nuh, süleyman, gobelez, ali ve ne kadar kahraman varsa onların yerini alıyorsunuz.

sonunu düşünmeden yapılan hataların neye mal olduğu, dökülen insan kanının kimin işine yaradığını net bir şekilde sunuyor. ( biliyorum ki döktüğün siz değil, yalılarda yaşayan ve şiir yazıp siz hakir gören nazik adamlar içecektir. kostantiniye'nin nazik beyleri kanla beslenir ama siz değil! bu yüzden siz onlardan temizsiniz.)

benliği için cinayet işleyen insanların toplandığı yer, ölümsüzlük sırrını arayan bir insan, daim doğruları söyleyen diyavol (manası şeytan)...

'sen bilmek istiyorsun ben ise unutmak.' bildiklerimiz ağır, gördüklerimiz ağır.

başarılı olmak için suçsuz insanları öldürmekten çekinmeyen kişioğulları, çekilen kara bayrak ile kapatılmayacak kadar büyük suçlar. ilk defa birini öldürdüğünüzde bir babayı, bir eşi, bir arkadaşı, bir oğlu, bir komşuyu, dünyadaki bütün insanları öldürmüş olusunuz. müthiş bir öz eleştiri.

değişim/dönüşüm.

not: müratul memalik'i okuyabiliriz herhalde artık.-gülücük

güzel bir kitap sizi bekliyor. 'alesta!'

kendine, bize, bana, sana ve topluma yabancı olan, albert camus'un yarattığı kahraman.

bir adamı öldürmekten ziyade, annesinin ölümüne ağlamadığı ve tanrı'ya inanmadığı için hukukun yolunu,tarzını değiştirdiği ve bu değerlere göre yargılanan kişi.

o bir öteki değil. ölümün uçurumunda bile duruşundan vazgeçmeyen, hayatı sorgulayan bir yabancı.

aradığı sorulara cevap bulamadığı için yabancılaşmayı seçmiş bir yaşamın kahramanı.