Hoş bulduk..

Engels'ten mülhem oblomovluğun hatta pesimistliğini kökeni mantar etkisi..

Isabel Allende..

Bittiğinde elimi nereye koyacağımı kestiremeyecek denli bir boşluğa attı. Muazzam bir roman..

Kurgusu çok tutarlı olunca her şey damıtılmış güzel bir şey gibi ilerliyor. Marquez sevenleri okudukça tatmin edecek ve o tadı verecek bir yazınsal..

Genelde kuşak aktarım ve dönüşümlere bu şekli ile şahit olmak beni çok mutlu eder. Büyülü bir gerçeklikle vermesi de yazarın yazı üslubunu ele veriyor.

Bazen kendini bulduğun karakter ve durum hatta sosyal-siyasal-sınıfsal ile özdeşim kuruyorsun. Çok uzak bir coğrafya ve kültür olmasına rağmen birçok yaşanılanı aynı tezahürü ile yaşamış olmak yer yer şaşırtıyor.

Dolayısıyla zihinsel bir yakınlık ve aksi bir uzaklık gelgitleri oluyor. Toplumsal cinsiyet, feodal kodlar, sınıfsal çatışmalar, siyasal bunalımlar, dönüşümler, ölümler, aşklar, devrim, karşı-devrim..

sanki kadınlar okusa daha hoşuma gider diye düşünüyorum.

Clara'yı sevdim; ailede tüm deliliğin tek kişide toplanmadığını söylemişti istemsizce gülmüştüm.

giriş ve bitiş sözü aynı; 'barrabas bize denizden geldi.'

Halüsinojen etkisi gösteren mantar tükettiyse bu ara..

Hermenötik bir şey olduğunu düşündürtmeden yazacaksam toplumsal cinsiyet meselesini ekonomi-politik üzerinden net ve keskin ifade edecek bir yazın..

Feminizmi hali hazırda erkek düşmanlığı ve dilediğince seks yapmaya indirgeyen fikriyatsızlığa kadının edebiyattaki yerini anlatırken sosyal sözleşmeler içinde sınıf hegemonyasını karşının yüzüne fırlatmış Woolf ablamız.

Tabi ne kadar anlaşılırsa..

Yani kadın da parası olmadığı için üretim ilişkilerinin sonucunda konumlandığı yer itibari ile herhangi bir dönem veya tarihte herhangi bir şeye çabuk atılamamıştır.

Bu kadar..

'Biteviye okuyan karanlık saçlı buz kütlesi..'