Türkiye'nin memur portalı

kedim henüz bir yaşında;

uyur hep soba başında.

hem cesurdur, hem de kurnaz.

bir tıkırtı duyar duymaz;

uyanır , aslan kesilir;

gözleri volkan kesilir.

o geldiği günden beri

bizim evin fareleri;

damdan, tavandan indiler,

birer deliğe sindiler.

koşup yakalıyor hemen

yuvasından, deliğinden

çıkanları diri diri

artık bunlardan hiç biri

dolaplarıma girmiyor,

kitapları kemirmiyor.

ne zaman "kedi, kedim" lafını işitsem aklımdan tekerleme gibi ezberimde olan halit fahri ozansoy'un bu şiiri geçer.

rahmetli başöğretmen babamla karşılıklı terennüm eder sonra da gülüşürdük.. evimizde kedi hemen her zaman oldu. minnoşlar, pamuklar...yetmedi insan isimleri taktığımız.

şimdilerde bay kedimiz var. evimizin neşesidir kendileri. onlarsız bir dünya renklerini kaybetmiş gölgesiz bir natürmorta benzer diye düşündüğüm kedili başlık.

herkes bakar ancak sadece gönül gözüyle bakmasını bilen görür.

herkes göremez baktığını, görmek için bakmaktan ziyade ötesini görmek -bilmek- hissetmek gerek/t/ir.

ana ata memleketim, hasretim... bir gün kavuşacağımı ümit ettiğim dedelerimin yadigarı topraklar; çiğdemi, çiçeği başka kokan, dereleri bir başka çağlayan, kuşları saba makamından, doğunun kalesi güzel şehrim. dadaşımın yüreğinin sağlamlığı, vatanseverliği sayesinde cumhuriyetin temelinin atıldığı, atatürk'ün kongre lütfuna mazhar olan gurur şeref duyduğum şehrim.

sabahları uyandığında her insana anasından yeni doğmuşçasına dinginlik, sağlık ve huzur veren manevi bir huzurun ebedi olduğu ruhumun şelalesi. ermenilerin zulmünü, ihanetini görmüş, yaşamış mütedeyyin halkı; her sokağı tarih, her tabyası, kümbeti şehit kokar.

şimdilerde abdurrahmangazi çağırır gibi.. gitmemek olmaz. - tebessüm -

https://www.youtube.com/watch?v=iV88psZHhDM

herkesin kendince yorumladığı halk türküsü tadında abdal neşet ertaş bir eseri.

kendini türk veya türk hisseden herkesçe istisnasız sevilen milli türkülerimizden.

sevmeyeni yoktur, zannımca.

önce onlar olsunlar, madem aşı kötü değilmiş.