Türkiye'nin memur portalı

sıfat ve zarf görevinde olup, bitişik yazılması gereken pekiştirmeli bir sözcük; paramparça.

belki düşüp kırılmaktan bir kalbin, belki de bir çarpmanın çarpışmanın etkisiyle savrulan bir eşyanın veya hayatın parçalara ayrılması, parçalanması hali. her ne sebeple olursa olsun sonuç itibariyle toparlanması imkanı bulunmayan bir dağılmanın; istenmeyen üzücü bir sonucun ortaya çıkması durumu.

bu durumu en iyi anlatan teoman'ın "paramparça" şarkısı. özellikle şarkıda geçen ; "bildiğim tüm hayatlar, paramparça..." dedikten sonra "aaa" şeklinde devam eden üç "a" harfi ve inilti şeklindeki söylenişi. dinlerken insanın içini gerçekten paramparça ediyor.

son iki ay içinde birden ikiye, üçe, dörde katlanan zamlı fiyatlardır.

zam yapmayan ev sahibinin nerdeyse hiç kalmadığı bir ülkeye dönüştük. bu zamlar; kuralsız ve denetsiz yapılan fırsatını kollayan evsahiplerinin haksız zamları. ne diyelim, allah kiracıların yardımcısı olsun.

şimdilerde bahçemizdeki semaveri yaktığımızda kendimizi avutarak yaşatmaya çalıştığımız nostalji.

şuan hatırladığım ise çocukluğumdan kalan ve unutamadığım anılarımdan bir kesit.

gece, biz çocuklar henüz uyumaya çalışıyorken, annem gelip bizleri tembihler; tek tek öper ve ışığı kapatırdı. o ayrıldıktan hemen sonra kardeşlerimle kıpır kıpır alçak sesle konuşup,gülüşürdük. yanan sobanın alevlerinin tavanda yansımalarından gözlerimizi alamaz,hayaller kurar, sobadan yükselen o muhteşem ışık dansını izlerken mışıl mışıl tatlı, huzurlu, sıcacık uykulara dalardık.

bazen onu andığında, kalbinin üzgün bir şekilde, eski hazan bahçelerinden geçmesidir.

arapça'dan dilimize 12. yüzyılda girdiği rivayet olunan kelimenin kökeni; ku'üd. ku'üd ; oturmak, soluklanmak, dinlenmek demekmiş.

ilk anlamı; oturma, ikincisi ise hareketlerinde aktif veya eylemi olmama. bir nevi inzivaya çekilme. günümüze gelindiğinde tekaüte ayrılmak; çalışanın-memurun sakatlık, yaşlılık nedeniyle aktif görevinden, bir maaş karşılığı ayrılıp, işini bırakması olarak bliniyor. son zamanlarda pek kullanılmamakla birlikte, emekli olan bir memura espri yollu takılırken söylenen sözdür.