Türkiye'nin memur portalı

özellikle "konuşkan" kelimesini seçtim. bu "konuşkan" sıfatının tanım karşılığı şöyle ; çok konuşma huyunda olan, çok konuşan, konuşmayı seven kimse.

hayatta birilerine beddua edecekseniz böyle bir insanla yani konuşkan biriyle karşılaşmasını dileyin, derim. dün bu duruma maruz kalmış biri olarak, bunun bir çeşit işkence olduğunu iddia ediyorum.

evet, bu bir çeşit işkence sayılabilir. öyle ki, bu duruma maruz kalmış birinin psikolojik desteğe dahi ihtiyacı olabilir.

karşınızda hiç nefes almadan konuşan bir insan düşünün. size hiç fırsat vermiyor ve en az üç tekrar yapıyor. bu durum karşısında ne yapardınız? sizi bilmem ama bendeniz hiçbir şey yapamadım, sadece dinlemeye çalıştım ve sonunda psikolojim alt üst oldu.

şiir şairin iç acılarının toplamıdır.

asıl sorun,

asıl sorun tek başına ayakta durabilmekte,

yalnızlığı öğrenebilmekte mi?

asıl sorun sevgisiz yaşayabilmekte mi?

sevgisiz kalıp direnmeyi,

sevgisiz kalıp gene de boyun eğmemeyi,

dilenmemeyi öğrenmekte mi?

leyla erbil

bugün arkadaşlarla konuştuğumuz konu. konuyu bu paylaşacağım cümlelerle bağladık.

eskiden eğitim, seminer vs. kurumsal etkinliklerimiz olurdu, malum.

bu kurumsal eğitim amaçlı etkinliğe katılmak üzere biz katılımcıları, genelde antalya ilinin kıyı şeridindeki ilçelerinde bulunan yıldızları bol turistik otellerde konuk ederlerdi. aktif turizm sezonu olmasa bile otelde mutlaka dünya milletlerinden çeşitli turistlere rastlardık. -ah dili geçmiş zamanda yazmak da varmış o günleri...nedense o günleri özlemiş olduğumu hissettim.- neyse, konumuz bu değil elbette. konumuz o otellerde rastladığımız avrupalı emekli modundaki insanlar. ekonomik hiçbir sıkıntı çekmedikleri her hallerinden belli bu insanlar, oldukça mutlu ve mesut bir şekilde o lüks otellerde rahatça konaklayabiliyorlardı. otelin her imkanından yararlanıp, gerçek tatilin nasıl yaşanması gerektiği dersini veriyor gibiydiler. katılımcıların çoğu memurdu. dolayısıyla memur olan bizler ise onları sirk cambazlarını izler gibi uzaktan izlemekle yetiniyorduk. içimden; insan yaşlanınca böylesi bir imkanı olmayacaksa, asla emekli olmasın diye geçirdiğimi anımsıyorum.

onlar -haklı olarak- yaşlanmayı kabul etmiyorlardı. yaşamla barışık sohbetleri, kahkahaları, dansları vs. özetle hal ve hareketleriyle bunu gösteriyorlardı. bu mutluluklarının kaynağı, ekonomik olarak rahat oluşları. ve bu imkanları dolayısıyla haliyle bizden bir adım öndeler/di.

peki bizim yaşlılarımız, emekli olduğunda neler yapıyor? bir de onu düşünelim. yahut düşünmekten vazgeçelim. çünkü emekli olduğunda rahata, huzura ereceğinin hayalini kuran yaşlı emektarlarımız hiç de umduklarını bulamayıp geçim sıkıntısına düşmekteler. tatil yapmak şöyle dursun, ikinci bir işi aramaya başlayanlarımızın sayısı günbegün artmakta.

çalışanlar olarak bizler ise günü kurtarma telaşındayız. bu yaşadığımız ekonomik sıkıntılarla yaşlanmak, yaşlılık duygusu korkarım vaktinden evvel gelip üzerimize çökeceğe benzer. zira çevrenize dikkatle bakın, erken yaşta yaşlanmış birçok genç-yaşlılar göreceksiniz.

sözü uzattım, farkındayım. ama gerçekler böyle... :(

birilerinin tavsiyesiyle dinlediğim bir şarkı bu.

"hırpaladın sol yanımı" diyor, yol'a düş.

,

hırpaladın sol yanımı

yıktın ev, bark, ocağımı

zalim sana neyledim ki

yaktın yürek otağımı

bekle, bir gece olsun

hıçkırıkla yürek dolsun

sevdadır bu yara gibi

dokunma, tenimde solsun

emeklerken vazgeçtim büyümekten, ayağa kalkmaktan

ne de olsa düşecektim, ne de olsa kanayan dizlerimi annemden başkası öpmeyecekti

büyüsem düşecektim

"düşe kalka öğreneceksin." diyecekti babam

hem büyürsem sana aşık olacaktım

sen beni tanıyana kadar sevecektin

tanıyınca vazgeçecektin

bir de gözden düşecektim

nasılsa düşe kalka

belki de beni unutana kadar sevecektin

ya da unutacak kadar sevecektin

meyhaneci necmettin ağabey rakıyı tazelerken

"bu son, kapatıyoruz." diyecekti

düştüğüm yolda tökezlerken düşecektim, düşe kalka

tenimden ellerini, ellerimden tenini kurtarmaya çalışacaktın

kendimi sevmek sana, seni sevmek çocuklara haksızlık olacaktı

büyük adam olmayacaktım ben

olsa olsa büyük bir çocuk olacaktım

en çıkmazda yolum olsan

ay karanlık günüm olsan

inanamam ki ben sana

gam çekecek düşüm olsan

bekle, bir gece olsun

hıçkırıkla yürek dolsun

sevdadır bu yara gibi

dokunma tenimde solsun...