epey bir kısmı gözlük kullanır. gözlüklü şirinler de diyebiliriz onlara. :)

ve onları; birçoğunu satın alamayacak olsalar da, kitap standlarının başında, ellerinde değişik kitaplarla, saatlerce okurken görebilirsiniz. birini bırakıp diğerini okumaya dururlar ve hiç bıkmazlar. yanında yakınındakileri unutup kendi alemlerine dalarlar. eğer siz de iyi bir okur değilseniz, bu durum sizi fazlasıyla sıkar veya yorar, bilginiz olsun.

dipnot. ah o ortam, hele o kitapların kokuları yok mu? nasıl da insanın dünyasını değiştirir, cezbeder.

üzgünüm acı sözlerim için

üzgünüm seni kırdığım için

haklısın bana darılsan bile

beni terketsen bile

ne yaparım ben böyleyim

üzgünüm bütün olanlar için

üzgünüm mutlu yıllarım için

aşkımız gölgesiz olmalıydı

şüphesiz olmalıydı

affedemem ben böyleyim

ister vur ister okşa

ister tut ister yolla

ister sev ister zorla

ben böyleyim...

bilgisayarımda şuan çalan şarkının adı; 'ben böyleyim'.

ve bu romantik şarkıyı, o buğulu güzel sesiyle ayten alpman seslendirmekte.

tüm bonusların bittiği, umudun tamamen tüketildiği çaresizlik anıdır.

veya artık sözle işin yürümeyeceğine kanaat getirilerek eyleme geçilmesi gerektiğini anlatır.

erken sayılabilecek yaşlarında vefat ettiklerinden, ikisiyle de tanışmak nasip olmadı.

bu hususda arkadaşlarıma hep imrenirdim. birlikte yaşasaydık onlara " dedeciğim " derdim.

"büyükbaba" diye hitap etmek bana pek samimi gelmiyor her nedense... :)

kahrolası, hain bir silah bu; demir dikeni. tanımı şöyle, "özellikle tahkimatlarda korumayı artırmaya yarayan anti personel silahı ve engelidir. iki veya daha çok çivi veya metalde malzemenin bir dört yüzlü oluşturacak şekilde birleştirilmesinden meydana gelir."

romalılar döneminden beri savaşlarda kullanıldığı bilinmekte.

çanakkale savaşlarında, gelibolu cephesinde biz türklere karşı kullanılmış. şöyle deniyor; nasıl atılır veya bırakılırsa bırakılsın 4 sivri ucundan birisi dik olarak durur bu silahın. atlar ve askerler için ayak tuzağı da denen bu tuzakların hedefinde atlı süvariler veya piyadeler var. caltroplar; şiddetli çarpışmanın sürdüğü savaş alanlarındaki otların veya çamurların arasına rastgele atılmıştır. o kıyamette süvariler dört nala giderken bu tuzakları nasıl farkedebilirlerdi ki ? dolayısıyla atlar üzerine bastıkları bu caltrop-demir dikenlerince yaralanıp savaş dışı kalıyorlarmış.

işin en hain tarafı ise düşmanın türk askerlerinin ayağına giydiği ince deriden dikilmiş çarıkları hedef alarak bu silahı kullanması. düz veya olta iğnesine benzer iki türlü olabilen bu caltropların bir kaç boyutu var ve özellikle paslı demirlerden imal ediliyormuş. paslı demire basan türk askeri... yüzlercesi şehit olmuş, binlerce yaralısıyla yine de o kutsal bayrağı yere düşürmemişler.mehmet akif ersoy, türk dilinin imbiklerinden süzerek en güzel sözcükleriyle ve adeta kutsayarak anlatmış türk askerinin yaşadıklarını.

ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!

gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.

ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhid'i...

bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.

sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

"gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.

bu demir diken/caltroplar şimdilerde çanakkale müzelerinde sergilmektedir.

çanakkale kara ve deniz savaşlarında türk askeri, sayısız düşmanla savaşırken bir yandan da onların hain emelleri için kullandıkları çok çeşitli silahlarla da mücadele etmiştir.