Türkiye'nin memur portalı

mutfak robotu gibi her işi kendisi yapan-yapabilen(!) yöneticinin meziyetlerini öven(!) kamu spotu...

her işyerine lazım. tasarruf tedbirleri kapsamında değerlendirilebilir.

sanılanın aksine bekar kişilere has bir özellik değildir işyerinde kahvaltı yapmak. ama yine de bekarlar yapınca anlayışla karşılanan evlilerin ise "ne biçim evliyse artık evinde kocasına çocuğuna kahvaltı hazırlamamış gelmiş burada yapıyor" önyargısına kurban gittiği eylemdir.

ancak durum bana kalırsa kişinin bilmediği üzerine ahkam kesmesinden ibarettir. evli olan kadın kişisi sabah erkenden kalkar, çocukları okula hazırlar, beslenme çantalarını hazırlar, eşi ve çocukların kahvaltılarını hazırlar, sonra da kendi hazırlıklarını tamamlar. bu arada kahvaltısını da yapabilir ancak sabahın erken saatlerinde, kargalardan önce bişey yemeyi kendine yakıştıramamaktadır. netice olarak sadece kendi sorumluluğunu alan singıl bir kişiden daha çok mazereti vardır ancak toplumsal bakış açılarının verdiği idam hükmünden kurtulamaz.

Hayatın normal akışı içerisinde günlük alışkanlıkların etkisiyle savsaklanan ya da problem oluşturan hususlar için; kişinin kişisel farkındalık oluşturarak, bir zaman dilimi içerisinde uygulamak üzere veya zor durumdan kurtulmak adına yaptığı eylemdir.

Edilgenliği aşıp kendi hayatının sorumluluğunu alma fırsatı tanır, kişiye bağımsızlık kazandırabilir. Ancak alınan kararlarla aynı zamanda kişi kendini kendini bağlar ve uygulama zorlukları içerisinde iç çatışmaya neden olabilir.

Uygulama önemli... Zincirleme şekilde uygulanmayan kararların mercii olmak kendi kendine inancı da sorgulatır hale getirebilir. ve devamında da nurtopu gibi özgüvenini yitirmiş bir birey doğabilir.

Bu kadar cümleyi neden mi kurdum? Aldığım yeni kararlar var, kendimi gazlıyorum sabahtan bu yana. İnandırabilirsem karar metnini kendime deklare edip imzaya açacağım. Aslında haftalık kararlarım olur genelde de, uygulama kısmı maalesef nanay..!

söyle bir şeydir;

"Ne idüğü belirsiz kelimeler takip ediyor beni!

gidip saklandığım anlamlarda

hoş bir yan yok! belki de

ölümü biraz teşvik etmeli!

Suya eğiliyorum. su da bana eğiliyor gibi.

Adımı söylüyorum. su da adını söylüyor sanki.

Bu tuhaf adamların bilmeceleri çözmeleri imkansız!

birer harf gibi duruyor kentler haritanın ortasında

düzden de okusan, tersten de okusan

hayat değişmeyecek besbelli!

Satın alınmayacak bir gazete adeta içimdeki buzul dağ,

köşeyazarı bir ırmak akıyor

boğuyor cesur bir okura benzeyen ilk halimi!

Taklitlerinden sakınılan bir 'gece'

yatıyor uzayda sereserpe özgür, özgür ama serseri!

galiba cismim

yıldız yağmurunda rüya şemsiyesini açan casus gemi!

Evet!

ne idüğü belirsiz kelimeler takip ediyor beni!

her dakika yaklaşsalarda

ele vermiyorlar bedenimi!"

garri kasparov gibi hissetmeme neden olan durum.

pazar sabahı uyanıp da kendini çok akıllı olarak nitelendiren telefonum saati yanlış gösterince;

-tilfon tilfon, süper zekayım diye ortalıkta geziniyon ama ben ayarlamasam bir saati bile doğru söyleyemiyon, n'aber ha? seni teneke kaplı ukala şey!

diye havamı bastım.