Türkiye'nin memur portalı

umulmayacak şekilde kişinin düşüncelerinin değişmesi, ani karar değiştirmeler için kullanılan bir deyim.

aklın başına gelmesi anlamında da kullanılır.

her durumda pozitif bir düşünce değişimi vardır.

oysa kafasına saksı düşecek kişi beyin kanaması geçirip bitkisel hayata girmezse en kötü ihtimal yarılmış veya şişmiş bir kafaya, bolca ağrıya kavuşacaktır.

fikirsel değişikliği ise bana kalırsa artık pencere ve balkon altlarından geçerken daha dikkatli olunmasına dairdir.

bu deyimi kim icat ettiyse itirazlarım var, sebep-netice uyuşmuyor efenim.

insanları rahatlatan postmodern bir düşünce, ifade...

gerçek hep farklı olsa da hayallerin dünyasının değişmez ilkesi, çocukların çizgi film karakterlerinin ana konusu budur.

iyilik, güzellik hep kazanacaktır. kazanmalıdır...

ancak sorun şu ki, mutlak iyilik ve kötülük de yoktur.

başkasında görüp tu kaka'ladığımz olumsuzluklar bulaşıcı bir virüs gibi kendi benliğimizi de sarmaktadır. ancak hissettirmeden...

livaneli,

"dünyayı güzellik kurtaracak" diye yazdığın dizenin akabinde,

"bir insanı sevmekle başlayacak her şey" diyerek belki bunu anlatmaya çalışıyordu.

dünyayı güzelleştirecek, iyiliklerin galebe çalmasına vesile olacak olan kişi kendimiziz, uzağa gitmeye gerek yok.

elimizin, sözümüzün, fiilimizin ulaştığı yerdir bizim için iyilikle kötülüğün mücadele arenası. ve her bir insan bu savaşın birer neferi...

yemeyeni çok nadir, helal para. babasını çok küçük yaşta kaybedenler haricinde okul bitip iş güç sahibi olununcaya kadar her evladın resmi sponsorudur babası.

bir Behzat ç dizisi repliği.

bu söz diziden sonra günlük konuşma dilimize yerleşip nerdeyse deyim halini aldı.

aslında konuşmalarda olumsuz anlamda algılansa da bana kalırsa keyifli, mantık sınırlarını zorlayan, renkli arkadaşların varlığını da ifade eder.

düşünsenize etrafınızda bu sözü kullanabileceğiniz kimse yok. herkes kurallı, tdk ve tck'nın sınırları içerisinde düşüncelerini atmosfere salıyor.

kalıplarla sınırları belirlenmiş cümleler kuruyor. hadi yaa, atma recep din kardeşiyiz diyeceğiniz kimse yok etrafta.

ne sıkıcı, ne banal bir hayat!

tıpkı sevgili sözlüğümüz gibi...

"mütevazı olma gerçek sanırlar" korkusunun dışa vurumudur bazen.