Türkiye'nin memur portalı

torunlarının fiziksel olarak güzellik/yakışıklılık çıtasını yukarıya taşıma idealindeki annedir.

oysa genlerdeki fiziksel iletimin tesadüfi, zeka geninin ise bebeklere anneden geçtiğine dair bilimsel açıklamalar var. bu bakımdan belki Osmanlı'nın da sonu olan alışkanlığı sürdürmekte inat eden teyzemizdir.

yaz ve tatil sezonuna yaklaştığımızı haber veren eylemlerden.

ben henüz zihinsel olarak kendimi ikna edemediğim için hiç denemedim.

ne bileyim müsli yiyenleri kedi gibi görüyorum nedense.

birazdan mırlamaya başlayacak diye düşünceler geçiyor içimden.

güzelim kahvaltı kültürümüz dururken bu hayvan yemi tarzı şeylere sempati duyamıyorum.

ancak artık bir gerçeğimiz de bu.

Amerikan dizilerinden fırlamış sahneleri andıran sabahlarımız da var millet olarak.

dolaptan müsli kutusu alınır, üzerine süt dökülür ve kaşıklamaya başlanır.

sonra da utanmadan kahvaltı yaptığı iddia edilir.

çay yok, peynir yok, simit, bal, zeytin, domates yok.

sucuklu yumurta, omlet, menemen? nerdeee!!?

bütün kahvaltı bir kutuda bulunan tatsız tahıl gevrekleri sadece.

sırf ceza kesmek için abuk subuk yerlere radar yerleştirmekten evla karşılayacağım haber.

en azından amaç bağcıyı dövmek olmaz. bazen öyle yerlerde radar oluyor ki yakalanmamak için medyum olup önceden kağnı hızına düşmek gerekir. bu uygulama daha adaletli gözüküyor o nedenle.

eskiden fuzuli gördüğüm, alışınca ise anan seni gözlükle doğurmuş sanki diye kendi kendime serzendiğim aksesuar. yaşlandık artık sözlük, gözlere perde indirmemiz hep ondan...

orijinal milletiz dedirten garip alışkanlıklarımızdan biri.

bazen komşuya misafirliğe gelen ve apartman ziline basıp kapı açılmayınca rastgele diğer zillere basan tipler de aynı şeyi yapıyor. kim o soruma benim diye yanıt verince, ama ben aradığın ben değilim diyerek açmıyorum inatla. aramızda isim vermeden zamir çevirmece oynuyoruz böylece. manyağız çünkü, başka açıklaması olamaz.