 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
papağan bana iyice alıştı.
hatta aramızda duygusal bir bağ kurulmaya dahi başladı.
artık benimle göz teması kuruyor.
bana yaklaştığını gürültüden korkup kolumun altına sığınınca hissettim.
bir iki videoya baktım.
eğer ele alışırsa cebinize girer, omuzunuza tüner, başını boynunu kaşımanıza izin verir, yüzünüze yanaşır diyor.
ona havuç hazırladım, marul astım, gittim papağan yemi bulup aldım.
Önümdeki en önemli engel Sylvester gibi kenardan bakan bizimki.
şimdi ben o efendiyi odaya kapatsam ortalığı yıkar.
yine de bu adamı kısmen de olsa özgürlüğe alıştırmak istiyorum.
Şu anki durumu çılgınlıktan başka bir şey değil.
Pazartesi(10 temmuz) gününün diğer günlerden daha farklı olmasına sebep olan torba yasanın milletin başına balyoz gibi indiği gün.
Verilen vaatleri bir şekilde gerçekleştiren (en düşük memur maaşı mesela) ve kasanın boş olduğunu fark edince, halktan çıkarmak gerekiyor, Bu maaşlar nasıl ödenecek diyerekten, vurun abalıya yasaları tek tek açıklanmaya başladı.
KDV oranlarındaki değişiklik sonrası tuvalet kağıdı kaç para olacak merak ediyorum. Tabi kullanmayın taş sürün diyenler çıkacaktır.
az önce akşam yemeği yiyorduk. yemeğin ortasında babam, özkan uğur'un vefat ettiğini söyledi. yemekle birlikte acı biber de yediğim için burnum ve gözlerim zaten akıyordu, ağladığımı da kimse anlamadı. dışıma ağlama olayı fark edilmedi, içime içime de ağladım. lokmalar boğazımdan geçmekte direndi. mazhar-fuat-özkan yani kısaca mfö, çocukluk ve gençliğimin çok önemli kişileriydi ama kırk yaşımda olmama rağmen hangisinin mazhar hangisinin fuat hangisinin özkan olduğunu ayırt edemem hâlâ. ben onları hep üçlü olarak tanıdım, ayrıldıklarını, bireysel eser verdiklerini görünce hep kızardım onlara. bugün kızamıyorum.
ele güne karşı yapayalnız kaldık.
allah rahmet eylesin, yakınlarına, sevenlerine sabır versin.
Bugün ölümüne çalıştık.
Ölümüne diyorum bak böyle bir çalışmayı ömrümde yapmamıştım.
Anlatayım efendim:
zaten rejimdeyim yarı aç geziyorum.
motor devrim düşmüş.
Vietnam ormanlarında ve bataklıklarında yoğun yağmur altında beline kadar çamurun ve otun içinde ilerlemeye çalışan bir asker olduğunu düşün.
yağmur yukarıdan ıslatıyor, otlar ve çise aşağıdan.
Üzerinde ağır makinalı silahlar, sırtında ağır bir çanta olduğunu düşün.
yağmurluk giydiğin için dışarıdan ayrı içeriden ayrı ıslandığını, kendi buharınla tenekede tavuk gibi piştiğini düşün.
Yetmezmiş gibi yüzlerce ince sineğin vücudunda sokulmadık yer bırakmadığını düşün.
terli alnına ve yüzüne yapışan seni sinir eden envai çeşit böceği , örümceği düşün.
Otların daladığını, dikenlerin yırttığını, sarmaşıkların tökezletip düşürdüğünü düşün.
yetmiş derecelik açıyla yerçekimine de meydan okuyup ayakta kalmaya çalıştığını ama çizmeler kaydığı için bunu da başaramadığını düşün.
şu andaki durumum:
kuyruk sokumumun üzerine oturamıyorum.
ellerim zonkluyor.
Avuçlarım taze ceviz ayıklamış gibi kapkara oldu.
ellerimi kapatamıyorum.
olsun, yemekten sonra içilen bir keyif çayı ile kendimize geldik.
Yok gardaş bu iş kesinlikle bana göre değil.
Ben ağaçları seviyorum.
Onlarla ilgilenirim bir tek. Bir de bostanla.
Kimse beni darlamasın.
evinde kül tablası yok ya da gizli gizli sigara içiyor.
eski bir kavanoz kapağını kül tablası yapmış.
onu da balkonun kenarında bırakmış yetersiz bakiye.
bütün bu bilgilere kendi balkonumdaki verilerden ulaştım.
sigara zamları konulu vergiler sana , kemoterapi masrafların hepimize yerleştirilecek dolaylı yoldan, doğal olarak.
senin sağlığına dikkat etmemen bile bir diğerinin yaşam koşullarını olumsuz etkiliyorsa,
kendine, yaşamına, ahlaki değerlerine ( Her türlüsüne ) dikkat eden kişinin daha bilinçli bir topluma yanaşması en rasyonel yöntemdir.
kötü bir ihtimalli haber aldım.
çok değer verdiğim, saygı duyduğum bir kişinin başka yere gitme ihtimali olduğunu duydum.
insanların gitmesinden hiç hoşlanmam.
eğer bir takıntım varsa en büyük takıntım bu olabilir, sevdiğim, değer verdiğim kişilerin bir gün gideceğini düşünür ve hüzünlenirim, sonra aklıma gelen başıma gelir.
hayatın bence en acı gerçeği ayrılıklardır.
çocukluğuma inelim hemen: ilkokul öğretmenim bir gün okula gelmedi, çocuk aklımla ama yine olsa aynı düşünürdüm, o anki korkuyla karalar bağladım, günlerce bu olayı tekrar ve sonsuza dek yaşama ihtimalini düşünüp geceleri sessiz sessiz ağladım, çöktüm.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |