Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
ocak yanıyor.
balkondayım.
telefon yanımda değil.
balkonun kapısı drank diye kapandı ve bir daha açılmadı.
zorladım sapı elimde kaldı.
resmen balkonda mahsurum.
binada yangın riski var ve bir mağara adamından bile aciz bir şekilde beyin hücrelerimi kullanmaya çalışıyorum.
önce ilk şoku atlattım.
kafamı toparladım.
gerekeni yaptım ve işleri yoluna koydum.
yalnız bir yandan da şunu düşündüm:
ya sesimi duyuramayacağım bir plazada oturuyor olsaydım ?
o zaman kapının sapı elinde kalmazdı diyebilirsiniz.
çok da emin olmayın diye cevap verebilirim.
( herhangi bir çözüm üretemeseydim mecburen koluma giysilerimi sarıp camı kırmaya çalışacaktım. )
martılar etobur hayvanlardır.
250 gram bilemedin yarım kilo kıymayı çözülsün diye cam bir tabağın içinde pencerenin kenarına koymuş.
şiddetli bir şangırtı koptu sonra ise martı çığlıkları etrafı kapladı.
tamam dedim yine bir aksiyon gelişti.
aşağıya baktım kıyma bir yana tabak dağılmış halde bir yana saçılmış.
martılarsa çığlık çığlığa havada dönüyor.
nevaleyi camın kenarından kaptı köftehorlar.
"kombinim nasıl ?" diye sordu.
bana beş saniyeden fazla bakanın cebinden parası eksilir dedi.
bir şey anlamadığım için aval aval bakmaya devam ettim.
meğer gömleği dızcı gömleğiymiş, para o yüzden eksiliyormuş.
yoo, dedim gayet güzel görünüyorsun.
coğrafyamızdaki erkeklerde renkli ve desenli gömlek giyme fobisi var.
kendilerini güvende hissetmiyorlar.
uçurumdan düşerken tutunacak bir dal bulamamak gibi,
topluluk içinde anksiyete atağı geçirmek gibi,
bunun gibi durumlar işte.
ekmeğini enstrümanıyla kazanmaya çalışan sokak müzisyeni kıza bağırdı:
çekil git buradan be, başımız şişti kaç saattir.
bunu söyleyen oradaki bir esnaf.
kızın gözlerine baktım.
adamı duyuyor ama duymamış gibi yapıyor.
gözleri çakmak çakmak yanıyor.
bir yandan da çalgısını çalıyor.
senin ruhundaki yaraların iyileşmesi kaç sene sürecek acaba ?
çok iyi yerlere gelsen bile bu yaşadıklarını unutabilecek misin ?
Yanından geçerken "Sana Allah kolaylık versin" dedim.
Bir de son olarak:
Bu bant aralığında yaşayıp giden insanlar normal,
yüksek empat seviyesindeki insanlar ise otistik.
ne güzel dünya be,
şu yalan dünyaya geldim geleli, gönül senden özge yar bulamadım.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |