 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
tenha ve uygun yerlere köpek mamalarını bıraktı.
uzaktan olup biteni seyrediyorum.
köpekler o kadar da aç değillerdi.
mamalara pek yüz vermediler.
arkamı döndüm yola bakıyorum.
bir gürültü kopunca yeniden döndüm.
çatılardaki kargalar meğer bu mamaları bekliyorlarmış.
sürü halinde üşüştüler ve bir anda mamaları kapıp tekrar çatılara uçtular.
daha sonra tekrar yola döndüm.
bir şeyi fark ettim.
polisin aranıp yardım istenilmesi gereken durumda olan bir vatandaş var.
kayıp dahi olabilir, aranıyor olabilir.
özel bir durumu var.
kimse dönüp bakmadı.
kimse ilgilenmedi.
hiç umursamadılar.
arasam mı diye düşünürken yürüyerek gözden kayboldu.
anlayacağınız ben de o sessiz kalabalığa dahil oldum.
kaldırımdan yola doğru ilerleyen salyangoz kardeşi yerden aldım.
almak kolay olmadı çünkü vantuz gibi yere yapışmış olduğunu fark ettim.
sülük koparıyor gibi hissettim açıkçası.
götürüp çayır çimene bıraktım.
eminim o sırada sülalemi sevgiyle yad ediyordu ama yapabileceğim pek bir şey yoktu.
resmen salyangozun hayallerini, ideallerini ve hedeflerini paramparça etmiştim.
olsun.
dönüş yolunda onu ezilmiş olarak görmek istemedim.
dönüp dolaşıp kürkçü dükkanına, sözlüğe geldim.
kapkara bir hava var, yağmur ha yağdı ha yağacak.
sıkıcı bir pazar gününde sıkılacak ne varsa o yaşandı.
fırın ve iki zincir market ziyareti de hepi topu bir saatte bitti.
burada hava karışınca ve yağmur başlayınca elektrikler gidiveriyor pek hassas. elektriklerin gitmesini bekliyoruz ne komik!
haznesi şeffaf yumuşak bir maddeden yapılmış elektrik süpürgesi benzeri vakumlu bir alet geliştirmek gerekiyormuş.
pille çalışan basit bir şey.
evdeki istenmeyen böcekleri bu torbaya çekip sonra öldürmeden dışarı bir yere bırakacakmış.
otur biraz soru çöz diyorum zihni sinir projelerine devam ediyor.
bence o daha mantıklı bir insan.
üç tane köpek bir yavru karganın başına üşüşmüşler.
saldırıp duruyorlar.
ağızlarıyla boğar gibi yapıp hırpalıyorlar.
kargalarla köpekler arasında bir savaş sürüyor gibi.
kargalar çoğunlukla çatılarda ya da ağaç tepelerinden ortamı gözlüyor.
yiyecek görünce sorti yapıyorlar.
garibim kargacık kendini park etmiş bir otomobilin altına zor attı.
gagasıyla köpeklere karşılık vermeye çalışıyor ama yetmiyor doğal olarak.
çok üzüldüm ve köpekleri bağırarak kaçırdık.
kanadı kırık mı diye baktım değilmiş.
saldırı bertaraf edilince biraz rahatladı.
tin tin tin öteye kadar gitti.
biraz kanatlarını oynattı, bir şeyler denedi.
sonra hop diye ağaca uçtu.
çok zeki bir kuş gibi duruyor.
bir karga arkadaşım olsa hiç fena olmazdı aslında.
bir köpek acı acı ulumaya başladı.
ulumadan çok feryat ediyor gibiydi.
önce buralara dağdan kurt indi sandım.
tövbe estağfurullah
herkes camlara koştu.
bir şey göremedik ve köpek de zaten susmuştu.
hayır olsun inşallah dedim.
güneş tutulmasına pek bir şey kalmadı.
yine de etraflara bir bakmak gerekiyor.
Bugün değilde dün güzel yedim, İstanbula geleli tam bir ay oldu fakat ben yemek yememişim ya.
Cimri pinti olduğumdan değil, yeni atandım elimde para kalmıyor.
Ama dün ne yaptım biliyor musunuz? Dedim garson ikinci burgeri da getir.
Kilom 73dü yemeğin ardına 74 olduğumu hissettim. Arada bir harcıyacaksın aga.
bugün gerçekten hayatımın en kötü gününü yaşıyorum..hem burada olsun hem reel hayatta.
bir insan ailesini seçemez öyle değil mi ? maalesef ben de seçemiyorum. olsun o senin annen baban de me öyle derler ama gel de işin içine girdiğinde çekilesi dert olmadığını bir de bana sorun..
olmuyor bunalıyorum artık ..bu daralmamı rabbime yönelerek bir şeyler yapmaya çalışıyorum onun nezdinde ama bilmiyorum . çok da günahkarım onu da çok iyi biliyorum niye diye sormak da istemiyorum isyan etmiyorum..
ben iyi olmaya çalıştıkça neden hep başıma gelir böyle şeyler neden? kötü bir insan mıyım ben anlamıyorum ki.
kötü insansan kimse sevmesin beni artık yeter diyorum yeter..
kendimi iyice sigaraya sardım sonra bırak diyorlar bana nereye bırakıyorsun bu sigarayı bu kadar dert varken nasıl bırakabilirim.
o benim can yoldaşım :'(
iri patatesleri incecik market poşetine koymuş yokuşu yürüye yürüye çıkarak evine gidiyor.
poşet patateslerin basıncına dayanamadı ve patatesler ip gibi yağan yağmurun altında kayalar gibi aşağıya doğru yuvarlanmaya başladı.
Bizimkilere davranın dedim.
Hepsini araba yoluna inmeden toparlayıp orada buldukları bir yoğurt kovasının içine doldurdular.
Kimin patatesleri olduğunu anlayamadık.
daha doğrusu sahibine yetişemedik gözden kayboldu.
Ya diğer yükleri yüzünden fark edemedi.
Ya da utandı veya üşendi geri dönemedi.
Her neyse,
merak edip patateslerinin akıbetini merak ederse kaldırımın kenarındaki kovanın içinde onları bulabilecek.
tabi bunlar benim patateslerim mi diye tereddüt de edebilir.
ana fikri:
alışverişe sağlam bez torbalarla çıkalım.
ikinci ana fikir: patatesleri ince poşete koymayalım.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |