Türkiye'nin memur portalı

yaşadığın şehre göre değişken olan akşamlardır.benim yaşadığım şehir gerçekten yaz mevsiminde terkedilmeyi hak ediyor.akşam şu vakit olmuş yaprak kıpırdamıyor.geceleri uyumak işkence.yaz akşamları benim için şiirsel değil.

entrylerin çoğunu okudum.çoğu yazar böyle insanları hayatımızdan çıkarmalıyız demiş de ya istesekte çıkaramayacaklarımız. mesela siyasiler,yöneticiler,patronlar vs.bunları çıkarabilmek hayattan ne mümkün.

tanım:ahlaki değerlerden yoksun olmasına rağmen toplum tarafından değer verilen insan.

tembel ekreklerin aynı çatı altında buluşup saatlerce; çay,kahve,meşrubat, nargile vs.içip,tavla,okey,kağıt oyunları oynadıkları mekan.erkek olsam ve işten sonra başkaca bir işim olmasa (yemek, bulaşık, çamaşır, ütü, çocuklarla ilgilenme gibi) ben de gider öyle aylak aylak oturur muydum acaba?bir yandan cazip gelirken bir yandan kötü gibi geliyor. bilemedim.

nedensizce üzüntü,endişe, karamsarlık, korku gibi duyguların hissedilmesi.birden bire hissedilen bu duygular, insanı ruhsal açıdan rahatsız eder. "daraldım ben,bi hava alayım." deriz ya söylediğimiz bu cümle,iç sıkıntısının söze vurmuş halidir.peki bu durumdan nasıl kurtulacağız? iç sıkıntısından kurtulmanın yolu, farklı uğraşlar edinmektir. mesela resim yapmak,müzik aleti çalmak,kıyafet tasarlamak, tamir işleri vs.gibi şeylerle uğraşmak insanın ruhsal bungunluğundan kurtulmasını sağlayabilir.

okumayacağım kitap.kırk bin sattığına da inanmıyorum.