Türkiye'nin memur portalı

anne pizzasıdır. google'da aratınca çıkan bir kaç görsel bu yemeğin akıllarda canlanmasına yardımcı oluyor. (anne pizzası) yalancı malancı ama bir çok yerden daha lezzetli olduğu kesin. bol malzeme, kabarık hamur, evin içine sinen o pizza kokusu, demlenen çay ve mutfakta çalışan bir adet anne. tadını hiç bir pizza firmasının pizzasına değişmem bunu. bir de çinlilerin 1 dakika içinde yetiştirdikleri yalancı marul var ki asıl yalancı yemek o bence. youtube'da videolarını bulabilirsiniz.

bütçeye faydalı olduğu söylenir ancak hiç bir zaman yapamadım ben bunu. bunu yapabilmek için öncelikle hayatın daha doğrusu yıllık düzenin bir düzene oturmuş olması gerekir. sonra şu tarihte kesin boş olurum diyerek biletleri vs 3-5 ay önceden alabilecek cesarete sahip olmak gerekir. yoksa alınanlar, ödenenler hep boşa gider. şimdiye kadar öyle düzenli bir planım olmadığından, yılbaşından yaz tatiline tüm planlarım en erken 15-20 gün öncesinden belli olmuştur..ama günün birinde yapacağım plandır bu. bir gün...

başlığın canlanmasıyla farkettiğim değişikliklerin olduğu sistem. sanırım uzun entryler teşvik edilmiş. ancak umarım bu durum uzun yazacağım diye okunamayacak kadar uzun entrylerin oluşumuna neden olmaz. puan aralıkları öss ve ösys sınavları misali açılmış. bu arada hediyeler de oldukça güzel görünüyor. ama şu özel hediyenin nolduğunu çok merak ediyorum. yok olay almak değil, ne olduğunu öğrenmek. sanırım böyle bir hediye sistemini destekleyen tek sözlük olarak da tarihe geçti burası. teşvik her zaman güzeldir.

sahip olduğu hiç bir eşyayı atamayan ve artık işe yaramasa da bir gün yarayacağı ümidiyle saklayan insanların yaptığı eyleme verilen isim. aslında bir hastalık olduğunu nat geo belgeselinde gördüm. adamın sahip olduğu her ufak şeyi attıkça adamın içi gidiyor ve attırmak istemiyor. ciddi triplere giriyor bu insanlar. bildiğin adamın içi sızlıyor. her şey onlar için çok değerli. kırık fırça, paslı jilet, çatlak bardak, yırtık çanta, parçalanmış giysi, çalışmayan radyo, vs... aklınıza ne gelirse. bunları atmak istifçilere kafayı yedirtiyor. sonunda yaşadıkları ev çöp ev diye bilinen evlere dönüşüyor. belediye gelip çaresine bakıyor bunlar öldükten sonra. yada şanslılarsa, o nat geo'ya çıkmış adam gibi sevenleri düşünenleri oluyor ve bir şekilde tedavi olabilmesini sağlıyorlar. obsesif kompülsif bozukluk türüdür bu insanların yaşadığı. gerekli gereksiz eşya ayrımını yapamamaktadırlar. hayvan istifçiliği ise evine kedi dolduran teyzelerde görülür. bir tane vardı ben çocukken. tek müstakil bir ev lojmanın karşısında. eve sürüsüyle kedi giriyor çıkıyor. tabi o zamanlar bilmiyoruz istifçiliği, kadın cadı, evi uçuruyor kediler de onun hizmetçileri falan ne hikayeler dönerdi. tabi artık ölmüştür muhtemelen. ölmediyse de zaten görsem de tanımam. beyaz saçlarını kısa boyunu hatırlıyorum sadece. hayır görsem ne olacak? tut ki gördüm ve hatırladım ee? entrynin sonu işte böyle gelmiyor. bu konu da, sonu getirilemeyen entryler başlığında tartışılmalı bence.

yaklaşık 40 yıllık olan bu köprü ilk yapıldığında dünyanın 4. en uzun asma köprüsüyken şuan 21. sıradadır. birinci köprü olarak da bilinir. 1km uzunluğundadır küsüratları saymazsak. intiharların gözde mekanıdır. kızgın alev gibi hayatlardan buz gibi serin sulara. köpekbalıklarının kucağına doğru. denize çarptığınızda hala molekülleriniz yerinde duruyorsa tabi. o yüzden daha güzeli var, gidin sonuna kadar yaşayın.