Türkiye'nin memur portalı

çocukluğumun geçtiği evdeki sobanın kurulu olduğu köşe.

geceleyin sobanın kelebek şeklindeki üst hava kapağından tavana yansıyan ateş ışığının merkezi,

sabah sabah üzerinde kızarttığımız ekmeğin kokusunun çıkış noktası,

yine üzerinde kaynayan sulardan çıkan buharın ve tıs tıslı, fokurtulu seslerin merkezi,

etrafa yayılan sıcacık havanın merkezi...

en önemlisi de bol karlı kış günlerinde sokakta karla oynayıp çoraplarımıza kadar ıslandıktan sonra eve girince sığındığımız liman gibiydi.

şimdi düşünüyorum da bu nimetleri elde edebilmek için bu köşede bulunan soba bizden daha fazla para ve emek yiyormuş. şöyle ki sobaya yakıt almak için çok paralar harcayan evimizin reisi babamız için ve kömürüyle, külüyle uğraşarak çile çeken anamız için bu köşe muhtemelen pek sevilmeyen köşe olabilir.

Hayata mağlup olmak.

olması gereken normal durum konudaki cümle için.

herşey değil her şey olacak; bir kusur bulundu.

1947 dedemin babası, 1993 gül pembemiz, 1996 canım anneannem, 2001 tonton dedemiz, 2005 ciğerimin parçası teyzem, 2024 süt abim ve 2025 amcam...

tarihlerden anlaşılacağı üzere kabristanın en uzak bölgelerinde defnedilmişler. kabristan ziyaretine benim şoförlüğümde gidildiğinde kafamda çakılı olan bir güzergahtan labirentte gider gibi sırayla ziyaretimizi gerçekleştiririz. başka bir şoför götürünce ve sıralamayı kendince değiştirince benim yer bulma kabiliyetim sıfıra düşer. önceleri her ziyarette her birisinin bir anısıyla gözyaşlarıma hakim olamazken şu sıralar onlara kavuşmanın zamanla yaklaşmışlığının verdiği düşünceyle içimi bir sevinç kaplıyor. ayrıca son zamanlarda rüyalarımda sık sık görüşüyoruz. rüyalar iyi ki var.