Türkiye'nin memur portalı

hiç bir şeyden uzak kalmadan ama hiç bir şeye de benzemeden yapılan özgünlük eylemidir.

köklerine, kültürüne sahip çıkarak yapılacak bir yaratıcılıktır da aslında.

en güzel örneklerinden biri, mehmed uzun'dur.

diyor ki yazar;

"ben, beni, bendeki bireyi keşfetmek, yaratmak, uzaklaştırılmış ruhu, yeteneği, yaratıcılığı bulmak ve özgürleştirmek, benim için hep esas oldu ve yazarlığımda da hep bu alışkanlığa uygun davrandım, ne çeşitli edebi akımların, epokların, seslerin tipik bir savunucusu ya da izleyicisi oldum ne de herhangi bir edebi, felsefi, entellektüel düşünceye bağnazca bağlandım; gücüm ve olanaklarımın elverdiği oranda her şeyi bilmek, öğrenmek, sonra da öğrendiklerimi ayıklamak, fazla bilgileri atmak ve kalanları, hep radikal insani bir edebi başkaldırı olarak hissettiğim kendi özgün edebi sesimi yaratma sürecine katmak durumunda kaldım. gılgamış kadar homeros, xanı, firdevsi, hayyam kadar dante, ovidius, vergilius, kürt dengbejleri (ozanlar) kadar joyce, proust, eliot, char, tolstoy kadar dostoyevski, sartre kadar camus, doğu kadar batı, mezopotamya kadar iskandinavya da yazarlık mekanlarımın ayrılmaz sesleri, nefesleri oldular."

işlevsiz hale gelmek, hareketsiz kalmak.

karşısındaki insanı kırmamak adına, içi kan ağlasa da kızılcık şerbeti içecek boyuta gelen insanların -olsun yine de sen mutlu ol, üzülme, ne varsa ben çekerim- anlamına gelen cümle.

insanı harekete geçiren tepkilere karşı oluşan his.

yapılması hoş karşılanmayacak şeylerin, o an için yapılabileceğini tetikleyen dürtü.