Türkiye'nin memur portalı

ev sahiplerinin aylık kira beklemek yerine tercih ettiği kiralama şekli.

aylık verse, bir ay beklemek zorunda, bir de kiracı çirkef çıkarsa kirayı almak için uğraş dur. bu uğraşma zamanını da düşününce kira bedelinin iki ay gibi gecikme zamanına denk geldiğini görüyoruz.

günlükte ise;

-kiralamak istiyorum.

-kirası şu kadar.

-tamam, kabul ediyorum.

-al anahtarı.

-aldım, yarın teslim ederim.

kısacası sen sağ ben selamet.

yok kaç çocuk, evli misin, bekar mısın gibi sorulara muhatap olanda yok, soranda yok. ne güzel bir ticaret oldu demi.

çok fazla ev sahibinden yana gibi dursam da ev sahiplerini pek sevmem, ev benim sen necisin diye gezer dururlar. kısacası kiracıdan yanayım. (tebessüm)

kimdir diye merak uyandıran yazarlar.

şimdi bana göre bayanlar, başkasına göre baymayanlar grubuna girecektir. bu konu tartışmaya açık bir konu. kimi listeye alsam ya da almasam da diye düşünmeye başladım. kendimi de hangi kategoriye alsam. (düşünceli hissediyor kendini)

kitabın karın doyurmaması sonucu ortaya çıkan durum.

kısa yoldan para kazanmak isteyen, emek harcamadan bir gelire kavuşmak isteyen kişilerin oluşturduğunu düşününce bu kalabalığı, çok da önemsememek gerekiyor. sonuçta giden onların paraları ve kaybettiği paralar başkalarının da hayali oluyor işte. neden ben paramla başkalarına güzel bir hayat sunayım ki. bu sebeple kapısından hiç girmediğim ve girmeyeceğim yerlerden biri iddia bayileri.

kütüphane ise benim için çok farklı. kitapların varlığı, kokusu, içerisinde olan insanların duruşları, bakışları herşeyi çok farklı. kısacası farklı bir dünyaya adım atıyorsun, biraz kendini bulduğun yerlerden biri oluyor.

oradaki insanlar sana bir şeyler katmıyor belki ama o kitapların dünyası bir çok kapıyı da beraberinde getiriyor. kitapların hepsi bir yaşanmışlık eseri; çünkü yazarların hepsi bir zamanlar bizim gibiydi ama unutulmadılar, hala yaşıyorlar. onların hayal dünyasına giriyoruz, ortaya çıkardıkları eserlerin içerisindeki kahramanlarla sohbet ediyor ve kimi zaman aynı anı yaşıyoruz, gözlerimizi kapadığımızda. mesela nar ağacı kitabındaki tasvirler harikaydı, bir anda kendimi olayların içerisinde bulduğum anlar çok fazlaydı.

iddia bayilerinde vakit öldürmek yerine, kitapların içerisinde vakit harcamak daha zevkli.

islamiyeti dört dörtlük yaşıyoruz ya, şimdi ezanın diline sardık. ilk nasıl okunduysa o şekilde devam etmesi yanlısıyım. bu kadar basit şeylerle gündem oluşturmak ya da oluşturmaya çalışmak o kadar saçma ki..

oturup düşünmemiz gereken o kadar önemli şeyler varken; doğru düzgün camiye gitmeyen ya da namaz kılmayan insanlar için dili o kadar önemli mi? türkçe de okunsa arapça da okunsa, hiç kimse etkilenmeyecek ve aaa ezan okunuyor, duydum, hemen camiye koşmalıyım demeyecek. burada bir gerçek var, namazsızlık hastalığı inanan insanların üzerinde bir borçken, ezanın dilinin ne önemi var şuan için.

tanım girmedim bu ana kadar, yazalım da sözlük kurallarına aykırı olmasın.

türkiye cumhuriyetinin dilinde okunan ezan.

çok fazla merak konusu olmadığını düşündüğüm sayı.

hadi merak ettik diyelim, şimdi sözlüğün arşivine git, araştırma yap. buldun buldun, bulamadın emeklerin gitti. hadi yangın falan çıktıysa, geri dön sanal arşive en fazla virüs girer, o da yok etmiştir. virüs sözlük için çok ama çok tehlikeli bir unsur.

bunları yazan gözlerini açmaya çalışan, daha afyonu patlamamış yazar. yukarıdaki yazdıklarımdan sorumlu değilim, sadece saçmalama hakkımı sonuna kadar kullandım. (tebessüm)