Türkiye'nin memur portalı

çok da ciddi almaman gerektiğini zamanla anladığın kişidir.

ilk zamanlarda günaydın kelimesinin havada kalmasından rahatsızlık duyarsın. sanki millete kötü bir şey söyledim ya da sövdüm diye hissedersin ama zamanla bakarsın ki adamın tavrı bu. o zaman üzerine fazla gitmeye gerek yoktur, bırakalım kendi haline takılsın, fazla ısrarcı davranarak kendini büyük biri sanmasına izin vermeye gerek yok. demek ki bizi önemsemiyor, o zaman bizde önemsemeyerek günaydın demeyiz olur biter.

bir kere olduğu zaman sorun teşkil etmeyen ama sürekli tekrarı halinde insanın gıcık olmasına ve kalk da bu sefer bir bana birde kendine getir denecek kişidir.

böyle kişiler maalesef bir şekilde hayatımızda yer alıyor. bu iş yeri olur, arkadaş toplantısı olur ya da evde kardeş olur. su vermek sevaptır diyerek kendini avutarak verirsin her seferinde ama artık içerisine bir şey mi atsam diye düşünmekten kendini alamamaya başlarsın.

kendini kanıtlamış, kimseye muhtaç olmadan hayatını devam ettirmeye muktedir, yeri geldiğinde kendinden başka kimseye eyvallahı olmayan, ben bana yeterim demesini bilen güçlü kadındır.

kadın için ekonomik özgürlük şarttır, yoksa hep ezilmeye hor görülmeye mahkumdur. sen olmadan da varım demesini bildiği için karşı taraf biraz tırsabilir çalışan kadından ama yine de çalışan ilk tercihleridir. hayat şartları zor ve hayatını kalkındırmak için maddi güce ihtiyaç vardır. eşini kalkındırmasını bilendir kısacası. bir de kıymeti biliniyorsa, en iyi, güzel, rahat, mutlu kadındır. işe yaramanın verdiği mutluluğu hiçbir şey veremez diye düşünüyorum.

sözlüğün arşivinin tozlu raflarında bekleyen konu.

bir şekilde ortaya çıkmış, hortlamış sanırım. melih gökçek bile unutuldu dinazoru kim düşünür, sahiden ankara'lılar unuttu mu, yoksa özlerler mi hala diye aklıma takıldı biranda.

başında kavak yelleri gezen gençlerin düştüğü üzücü durum.

evlerinden ayrılıyorlar ve bir başka ortama giriş yapıyorlar hızlı bir şekilde. gittikleri yeri bilmiyorlar, arkadaşlarını tanımıyorlar ve bilinmezlik içinde okulda ya da kaldıkları yurtta bir arkadaş seçimleri oluyor. o yaşlardaki insanların hep bir acabası vardır ve en iyisine ulaşmak için çabalarlar ve bu çabalama sonucunda gerçekten istenmeyen durumlara da düşebilirler.

buradaki dindar kelimesi yavan kalmış, yanlış telaffuz olmuş. başı kapalı bir çok insan var ve sen bu insana namaz kılıyor musun diye sorduğunda, birçoğu hayır diyecektir. her bıyıklıya baba deme derler ya , bu da öyle bir şey.

hiç kimse göründüğü gibi değildir ve gerçek anlamda da inancını bilemezsin. sorgusuzca, arkadaş etkisiyle insan yok ateizm ya da deizm gibi şeyleri tercih ediyorsa, yazık ki ne yazık. rabbim yar ve yardımcıları olsun.

ailelere çok iş düşüyor, çocuklarına gereken ilgiyi alakayı, baskı kurmadan, kendileri yaparak onlara göstermeli ve öğretmeli. o yaşa gelene kadar öğrenmesi gereken şeyleri öğretmeli, yanlış yapmalarını en aza indirgemeye çalışmalılar.

ayrıca kalpler "allah'a aittir, kimininkini açar kimininkini kapatır. biz kullar bilmeyiz." rabbimizin gözünden düşmeyen kullar oluruz inşallah. peygamber efendimize (s.a.v) komşu eylesin, inanan ve o'nun için can vermesini bilen kullarını..

inanıyorum ve mutluyum.

peygamberimi seviyorum ve ümmeti olmaktan mutluyum.

kuran-ı kerim'in her kelimesi huzur veriyor ve mutluyum..