Türkiye'nin memur portalı

din ve suçluluk kavramının bir araya gelmesini çok da anlamlı bulmadığımı belirtmeden edemeyeceğim. neyin suçluluğu;

insan hep hata mı yapar,

insan hep yanlış peşinde mi,

insan hep hak yeme derdin de mi,

hep hep hep...

suçluluk duygusu insanı dine itiyorsa, kendini hep haklı gören insanlarda dinle hiç ilgilenmiyor anlamı çıkıyor. bu durumda haklı olduğunu düşünenler dinsiz, suçlu olduğunu düşünenlerde hep dindar olmalı.

fakat hayatta böyle mi?

mesela cezaevlerindeki insanların hepsinin doğruyu bulması, kendine çeki düzen vermesi ve bir daha suç işlememesi gerekli değil mi? çünkü din, fren mekanizması değil mi insanoğlu için.

suçsuz hiçbir kul olmadığını düşünürsek, dünya çok güzel olmalı, bu önermeye göre.

Orhan pamuk'un kendi dünyasında geçerli olduğunu düşündüren varsayım.

kendi çıkarları ya da görüşleri doğrultusunda sadece bir kesimin yanında yer alan medya.

haber kanallarının her zaman tarafsız olmasından yana oldum. tek yönlü değil, her yönüyle bize haberleri vermeliler. çünkü ne kadar takipte olsak da, her şeyi göremiyoruz. bizim göremediğimiz şeyleri de medya sunmalı ki ve bizde ona göre hareket etmeliyiz yeri geldiğinde.

güven yok medyaya karşı içimizde. izlediğimiz kanalların hangi tarafta olduğunu biliyoruz ve dinlerken olumsuz bir durum varsa, bu kanaldan farklı bir şey beklemem, tarafı belli diyoruz ve kale almıyoruz, anlatılanlar doğru olsa bile.

doğruya karşı bir doğrusuzluk ortaya çıkıyor.

geri dön diğer haber kanalına da karşı aynı tavır içerisinde oluyoruz. bu kanalda falancanın yanında tabi ki onu övecek ne bekliyoruz ki.

kısaca aynı minvalde kanallar ve bizlerin gerçek anlamda doğruya ulaşmamıza engel oluyorlar. kafamız karışıyor, hep bir önyargı var.

oysa medya kuruluşları sadece doğruya odaklı olsa, sırf düşünce yapısına uygun değil diye yermese ya da övmese inancımız daha çok artacak.

maalesef çıkar dünyası haline geldiğimiz için bu istek ütopyik oldu.

kendi görüşünden başka görüşleri kabul etmeyen, at gözlüğü ile gezen, sadece bir noktaya odaklanıp temcit pilavı gibi hep aynı şeyleri dile getiren yazarların davranışları örnek gösterilebilir. yalnız bu insanların rahatsızlığı anlık sürer. neden mi?

senin at gözlüğün varsa bizimde numaralı gözlüklerimiz vardır. bu gözlükler tek noktayı göstermez, sağı da solu da, ileriyi de geriyi de gösterir.

yazmak isteyen yazar için bunlar sadece anlık vazgeçiş sebebidir. sonra tekrardan sahaya dönüş olur.

tanım yazmazsak, entry uçabilir.

tanım : hoşgörüden yoksun yazarların tavırlarından kaynaklanan durumdur.

tatil yapmak hayali kuran ama ders çalışmak zorunda kalınması sebebiyle, yazın nasıl geçtiğinin farkına varılmaması ile sonuçlanan can sıkıcı durum.

sınavlar o kadar hayatımızda yer etmiş ki, ne yazın farkına varıyoruz ne kışın.

kul hata yapar ama hatasında ısrarcı olmazmış, sözüne en güzel örnek olarak gösterilecek güzel insan.

bir zamanlar içki içen, her türlü yanlışı yapan insanların doğruyu bulsa bile hala eski hayatıyla anlatılmaya; aslında dini seçerek yanlış yaptığı dile getirilmek amacıyla yapılan telkinlerdir bunlar.

geçmiş hayatını hiçbir zaman unutmayan, yanlışlarını dile getiren ve daha sonra nasıl kendine geldiğini anlatan ve yeni hayatından inanılmaz mutlu olan güzel insan.

iyi olan güzel olan karalanır her zaman ki gibi.

Demek ki doğru yapmış ve doğru yolda ilerlemiş. yoksa bu kadar eleştirilmezdi.

neden nazım hikmet eleştirilmez, hiç hatası yok muydu?

hani diyorum herkes insan ve hata yapar ama önemli olan hataları düzeltmek ve ahiretini güzelleştirmek.

ölmek yok olmak değil, bunu insanların anlamasını isterdim.

bende isterdim, burada yaşansın ve herşey bitsin. çünkü günahlarımız var ve bunların bedeli biz insanoğlu için ne olacak, bunu tam olarak bilmiyoruz.

insan olarak şuanda bilmemenin rahatlığında konuşuyoruz, eleştiriyoruz, dövüyoruz, sövüyoruz. allah ne verdiyse hiçbirinden geri kalmıyoruz.

can yücel bir röportajında, necip fazıl'ın sanatını övüyor. yaşantısına, görüşüne takılmıyor. farklı düşünen insanlara herkes saygı göstermek zorunda.

bizi biz yapan da farklılıklarımız değil mi?

o zaman bizim gibi düşünmeyenleri, linç etmek ne demek. güzel yanlarına bakmak dururken, çünkü hiç kimse masum değil.