Türkiye'nin memur portalı

yaşanmışlıkların insan üzerindeki güçlendirici etkisi sonucu ortaya çıkan durum.

her yaşanan kötü bir olay karşısında artık, bundan daha fazla ne kadar yara alabilirim, ne kadar hırpalanabilirim, diyerekten daha dik, sağlam durmaya çalışma halinde kazanılan güçtür ama gerçekten insan ne kadar güçlüdür. sadece kendini avutuyor ve çevresine de ben güçlüyüm, kimse beni yıkamaz izlenimi vermek istiyordur. çünkü kimse yenilgiyi kabul etmek istemez. ruhumuzda kazanmak var, bu da insanın kendisini kandırmasına yol açıyor.

güç dediğimiz done gün gelince bizi yıkıyorsa, harabeye çeviriyorsa, biz aslında güçlü falan değiliz. sadece bir tiyatro sahnesindeyiz, rolümüzü en güzel şekilde oynuyoruz ama içimize şöyle bir dönüp baktığımızda, güç denen şeyin sadece bizi yok ettiğini görüyoruz.

yazarları motive etmek amacıyla konulan "beğendim" butonun çok fazla değer görmemesi sebebiyle ortaya çıkan durum.

ara ara insanın ruhunu saran sarmalayan, hayattan tat almanı engelleyen, bütün dünyanın üzerine geldiğini düşünmene sebep olan bunalma hali.

bazı anlar oluyor ki, bütün olumsuzluklar, olması mümkün olmayacak şeyler bile gelip seni buluyor. bu anlarda insan ne kadar mutlu olabilir ki, bir anda kapkara bulutlar çevresini sarıyor. bu ruh halinden çıkana kadar da insanın bayağı bocalamasına ve mutsuzluğun dibine vurmasına sebep oluyor.

uzun zamandır gözlerden ırak bir yaşamı tercih eden yazardır.

yalnız bu kadar da uzaklaşmak ne kadar doğrudur, bilinmez.

Kazandıklarının farkında olmayan kişidir.

hayatta herşey başarı, kariyer, para değil. bunun yanında güzel bir aile, küçük bir bebeğin gülüşü, annenin yavrum demesi, eşin sevgi dolu bakışına da bir bakmak gerek. bunlar diğer kazanılmayan şeylerden belki de daha değerlidir.

ahlarla vahlarla geçirecek kadar hayat uzun değil. bir yaşa gelindiğinde ve elinde olanların da kıymetlerini bilmediğinde, onca zamanı ne kadar nankörce ve vicdansızca harcadığını anladığında, hiçbir şey geriye gelmeyecek.

elimizde olan şeyler her zaman için kazandıklarımızdır. biraz tamah, biraz sakinlik yeterli olacaktır.