Türkiye'nin memur portalı

Bir kişi adına 73 ilde otuzbin GSM hattı çıkaracak kadar uğraş ve vizyon sahibi olup genelde + 359 gibi numaralarla size çağrı atıp geri dönüş yapmanızı bekleyen şebeke. Genelde bulgaristan ve yunanistan kodlarıyla çağrı alırdık evet ama üçkağıtçılar bu sefer Makendonya'dan çağrı atmışlar. Tek tanıdığım Makedon, şarkıcı Cansever.. ki o da neden çağrı atsın?

3 -4 dür. Bu bir İstanbul plakası değil, Kadıköy hatırasıdır. Koray avcı denince aklına 3-4 gelmeyen varsa tüm önyargıların dibine vurarak söylüyorum ergendir

susmaktır, yutkunmaktır, pişmanlıktır, sineye çekmektir, yapmacıktır. günümüz çağında geçerliliğini yitiren hatalı bir öğreti daha..

sende kalsın diyorlar bende kalıyor. büyüklük bende kalsın diye diye bütün totoları selametle uğurlamaktan kocaman olduk 40 yaşına geldik. neden hep bizde kalsın? niye, gidecek yeri kimsesi yok mu? hayatımız "neyse" deyip konunun üzerine gitmemekle, inanmış gibi yapmakla geçiyor. her seferinde hadi bu defa da kalsın bakalım diye diye ciğerlerimizi kaybettik, kendimize saygımız kalmadı öyle bir bıkkınlık öyle bir bezginlik.

arkadaşlar, o son büyüklük bizde kalmayacaktı, artık kalmasın, kalmamalı..

bıraksan olmuyor bırakmasan gönül razı değil dolayısıyla oyalanıp/oyalayıp yıllarca evlenmeden etinden sütünden ve duygularından faydalanılan bir sevgili türü. Bunların mesajlaşmaları da böyle kendileri gibi uzatmalıdır. salı günü mesaj yazarsın, karşıdaki cuma günü görür ama cevabı cumartesi yazar yani böyle manyak bir ilişkidir. Uzatmalar dolunca ne yapmak lazım bilinmiyor. penaltılara geçelim hemen, o da olmadı altın gol uygulaması. aslında ilişki uzmanları tarafından en önerileni bir an önce kesip atmak.. faydalı mı tartışılır.. ondan sonra da; hiç tanımadığın insanlara sırf ona benziyor diye usulca sokulup Merhaba dersin işte.

sakız gibi yani.. izmariti gelmiş sigara.. asidi kaçmış kola.. uzun hava ya da.. buldum buldum üçlü priz

çalınmaması için azami dikkat gösterip her gün elli defa saydığımız, okula giderken misketlerin olduğu torbayla birlikte annelerimize sıkı sıkıya emanet edip okuldayken onlara kavuşmak için dakikaları saydığımız, zamanın en mutlu eden oyuncaklarından biri.

bir gün hiç unutmam mahalleye yeni gelen bir fırlama hileyle tüm tasolarımı ütmüştü de günlerce ağlamıştım. ben n'aptım bir gün bayram izni için memlekete gittiğim de cadde de gördüm yaşlanmıştı tabi, yanında elinden tuttuğu bir de oğlu vardı. hemen tanıdım zaten hiç unutmamıştım ki.. oğlanın elinde belki taso yoktu ama daha modern bir oyuncak vardı.. ama şeytana uydum mu.. uymadım.. uyamadım.. haa kıyamadığım için mi asla değil.. düşündüm de bir an alsam elinde ki oyuncağı ne olacak ki, umurunda olur mu ondan da emin değilim. bizim gibi bir daha o oyuncağa ulaşamamak gibi bir dertleri asla olmayacak. daha iyisini ve yenisini elde etmek bunlar için hiç zor değil.

ben yürüdüm geçtim o da zaten hiç tanımadı..