Türkiye'nin memur portalı

Kadı (şer'iyye) sicillerinden tez yazıp zabıt katibi olmak umarım memuriyetten sayılıyordur. İşin esprisi tabiki.

Mesleğimle ilgisi olmamasına karşın günlük birkaç sayfa kadı sicili okumak nedense zihnimi dinlendiriyor. Sanırım bu durum sosyal tarih verisinin ve Türkçe sözcüklerin diğer defter türlerindekinden daha sık geçmesiyle ilgili.

Zevki 90'larda -belki 2005'e kadar uzayabilir-kalan; ücreti arşa çıkan vasıta.

Tren sadece lokomotif ve ardına dizilen birkaç vagondan ibaret değildir. Bunun demiryolu kenarında yürümek, istasyonu gezmek, seyir halindeki treni uzaktan izlemek, tünelde treni gözlemek gibi birtakım sevme yöntemleri vardır.

Trenin geçtiği ve istasyonu olan kentte doğup büyümek çocuklukta sana tanınmış bir ayrıcalık sanki..

Yaranın aslı "kara"dır. Kara sözcüğünün birçok somut ve soyut anlamı var.

Kara: vücudun herhangi bir yerinin kanaması, kırılması, kopması.

Bere: vücudun herhangi bir yerinin ezilmesi, çizilmesi.

Mesela, bıçak, silah, şiş yaralayıcı; sopa, ip, muşta ise bereleyici aletlerdir.

Son söz, Kadı sicillerinde "kara bere etmek" tabiri çok kullanılır.

Çok yazan biri olmasam da bazen hatrı sayılacak kadar durduğum oluyor.İlgi alanlarıma dalınca unuttuğum da oluyor tabi.

Sessizliğe ses olmaya geldim bakalım.

Türkçe "tokta" sözcüğünden türetilmiştir. Tokta sözcüğü "dur" anlamına gelmektedir. Arapça "nokta"nın karşılığıdır.

Toktamış ise durmuş anlamına gelmektedir.

Osmanlı arşivlerinde "Durmuş" kişi adına sıkça rastlamama rağmen Toktamış adına birkaç kez denk geldim.