Türkiye'nin memur portalı

burası nostaljidir. şimdiki misafir odaları sanırım eskileri kadar değerli değildir.

neydi eskiden o vitrinli koltuk takımlı misafir odaları.bizim bi vitrin vardı herhalde 60 model falandır. televizyon koyma yeri vardı ortasında. oraya tırmanıp vitrinin üstüne gelincik gibi boynumuzu uzatıp annemin şeker zulasını patlatırdık.vitrinin üzerinden düşme riskleri, anneye yakalanma riskleri ve illa ki bir gün açığa çıkacak olan patlatılmış şeker zulası... tüm kardeşlere uygulanan 'kim yedi o şekerleri' sorgusu ya da daha kötüsü sıra dayağı.bir de koltuk takımı vardı. o da fi tarihinden kalma olsa da gıpgıcır her daim...

şimdi kendi evimde de var salonumuz aslında misafir odası niteliğinde ama artık istemediğimiz için kullanmıyoruz.

eskiden istesek de kullanamadık. şimdi öyle mi istemediğin için kullanılmıyor.

kayıt altına alarak ölümsüzleştirmek istenilen ekrandaki görüntüyü kopyalamaktır.

kişiliğiyle değil sadece dişiliğiyle hayata tutunmaya çalışır. sürekli sinyal verir, dörtlüleri sürekli açıktır, davetkardır, kendini pazarlama peşindedir, kendine bile saygısı yoktur

venezuela halkı tarafından kendisine 'dik dur eğilme, bu millet seninle' denilen kişidir.

Şafak abimiz mahalle kültürünü bilen, çoğu bebenin yeni yürüdüğü yollarda ayak izleri olan bi abimizdir. kafası kıyaktır ama işini kafası kıyakken yapmaz.

ülke geneline hitap etmese de belli bi kesime hitap eden güzel bi mizahı vardır.geziden sonra haşmetlümüze yalvarması, ekşi sözlüğe baskın yapması gibi hareketleri tam bir lağım çukurudur ama ve lakin çıkardığı işten dolayı bir teşekkürü hakeder.