Türkiye'nin memur portalı

nereden başlasak, nerede bitirsek sözü bilemiyorum. çok üzgünüm çok. on dokuz yaşında pırıl pırıl bir genç, bu vatanın genci. hissiyatlar içerisinde, insanı en çok yoran; kendini ait hissetmediğin bir yere tıkılıp kalmaktır bana göre.. bu gencimiz oraya alışır düşüncesiyle ( eski kafa ) birtakım mecburiyetlerle başbaşa bırakılıyor. alışmaktan ziyade katlanmak mülküne kim tahammül edebilmiş ki, 19 yaşındaki bir genç edebilsin. bırakın kardeşim dini de hayatı da kendi öğrensin, aile olarak senin verip verebileceğin en büyük olgu, ahlaktır, insanlıktır, vicdandır. din senin dışarıdan sıcak su dökmenle olacak iş değil, o suyun içeride kaynaması gerekir. hadi tüm bunları geçtim ( !) peki vefatının ardından babasının açıklamalarına ne demeli? diyeceğim tek şey, ey babası, o çocuk intihar ettiğinde ölmedi, senin, cenazesini gördüğünde yaptığın açıklamalardan sonra öldü.

giden kalana bir özür,

kalan kendine bir ömür, borçlu.

Telefon sessizdeydi duymadım.

halid ziya'nın mai ve siyah romanı aklıma geliyor.

ahmed cemil'in mavi hayaller kurup simsiyah gerçeklerle kalması.

çoğumuzda hasıl olan bir durum, hayatın çoğu anında birer ahmed cemil oluyoruz.. isimlerimiz farklı fakat siyahlarımız hep aynı.

sözlüğün kendine has dinamikleri olduğu için bu şekilde gözüküyor yazarlar. sözlükte smileys kullanılması pek hoş karşılanmaz. nedendir bilmem ama bu sözlük geleneğinde oturmuş bi teamül. ekşi'de gülücük vs kullandığınız zaman uyarı alırsınız ya da entry'iniz silinir.

yine çoğu entry salt tanım içerdiğinden yazarı bu şekilde gösteriyor.