Türkiye'nin memur portalı

senin de hiç insafın yok zeren.

mutlu olma demiyorum fakat dokunduğun çiçek dahi yüz çevirsin senden,

ve kemiklerin kalbine batsın, sevinç gözyaşlarında.

lise yıllarında simit satardım;

yazın sıcakta canımdan bezdiğim bir gün, bi çocuk apartmandan çıktı geldi 10 simit aldı,

abi evden getireyim hemen parayı dedi, tekrar girdi binaya.

ben de seviniyorum 10 simit birden sattım diye. bekle bekle çocuk gelecek, neyse 15/20 dk sonra girdim binaya, meğer başka bi çıkışı varmış. çocuk simitleri alıp gitti.

birkaç ay sonra çocuğu bi atari salonunda gördüm, oyun oynuyordu. arkadan yaklaştım, omzuna dokundum, bana dönmesiyle ağzına okkalı bir yumruk vurmam bir oldu. biraz daha hırpaladıktan sonra simitlerin parasını almıştım. simit falan şu an küçük geliyor ama sıcakta akşama kadar perişan oluyordum.

tüm dolandırılmış kardeşlerim için sağlam yumruk atmıştım.

evden her çıktığında, '' sanki bir şey unuttum '' hissi beni hatırlatsın sana.

https://www.youtube.com/watch?v=IslJHuPGFXI

nilüfer'in '' taa uzak yollardan '' diye başlayan şarkısı kadar uzak kavramını hissettiren bi şarkı olmadı bana. dinlerken, hangi uzaklığı koyarsan koy yakışıyor. ister yakub'un yusuf'a olan uzaklığını, ister cephedeki askerin evine uzaklığını, ister kendi hayatına olan uzaklığını..