#404d

İddiamın üzerinden epey zaman geçmiş.

Kendini tasfiye etme pahasına, AKP'yi 'yani o derinleşen saltanat tehlikesini' tasfiye edecek bir süreci başlattı Bahçeli.

Ve bugün geldiğimiz nokta, bu operasyonun tamamlandığını gösteriyor.

İslam kültürünün bilinçaltımıza kazıdığı 'kul' psikolojisinden çıkmak kolay değil.

Ama galiba bu sefer oldu.

Reaya, yurttaşa dönüşüyor.

Devlet, ite kaka da olsa, bir asırda o demokrasi tohumunu nihayet filizlendirebildi.

Düşünmek daima bir varoluş biçimidir

Süslü laflar kullanmak, bir tür riyakârlık ve sahtekârlıktır. İnsan hakikate yaklaştıkça kaba algılanır, kırıcı olarak görülür. Çünkü nitelikli insanların cesareti, hayatı algılama ve deneyimleme açısından, hakikate uzak ve hayattan korkan insanlarda rahatsızlık uyandırır. Bu rahatsızlık, gerçeklerle yüzleşme cesaretinin, konformizme karşı bir tehdit oluşturmasından kaynaklanır.

Hiç de beceremem.

İnsanlar tarih boyunca pek çok şeyi kutsadı. Taşları, dağları, tanrıları, bayrakları... Ama hiçbir kutsallık, insan topluluğunu bir arada tutan nomos kadar köklü olmadı.

Nomos; sadece yasa değildir. Yazılı olanın, çizili sınırların ya da cezaların toplamı değil. Nomos, toplumun kendi varoluşunu sürdürebilmesi için kendine koyduğu sınırdır.

Ve o sınırın adı bazen yasa olur, bazen töre, bazen ahlak, bazen de namus.

Bugün namusu bireyin bedenine indirgeme çabası, nomosun ne olduğuna dair cehaletten doğar.

Oysa namus, bireysel bir ahlak değil, kolektif bir duruştu ilkin. Kadının değil, toplumun namusu vardı. Çünkü toplum, ancak kendi sınırlarına sadık kaldığında var olabiliyordu.

Ve sadakat, bireyden çok toplumun kendisine borçluydu. Kendi yasasını terk eden bir topluluk, artık bir topluluk değil, sürüdür.

Yasayı ahlakla karıştıranlar olur. Oysa yasa, ahlaktan daha önce gelir. Ahlak değişebilir, yozlaşabilir, ama yasa... Yasa ya vardır, ya da yoktur.

Yasa olmayan yerde hak da yoktur, hakikatin kıymeti de. Orada sadece güç konuşur, sadece anlık çıkarlar ve manipülasyon.

Yasa yoksa sözün anlamı kalmaz. Sözün kıymeti, arkasında bir yasa olduğu sürece vardır.

O yüzden hiçbir toplumsallık, bir nomos'a dayanmadıkça gerçek anlamda var olamaz.

Çünkü yasa, sadece cezalandıran bir güç değil; bir birlik vaadidir. Sınırdır. Ve sınır, hem içeriyi korur, hem dışarıyı belirler.

Yasasız bir toplum, biçimsizdir. Sınırı olmayan bir topluluk, yönü olmayan bir kalabalıktır.

Kısaca söyleyeyim: Yasasız toplumsallık, tanımsızlıktır. Tanımsızlık da zamanla çürür, dağılır, yok olur.

Nomos olmadan toplum, toplum olmaktan çıkar

Kendi kendini var edeni yok etmeye kimsenin gücü yetmez