Türkiye'nin memur portalı

muhabbeti ilk kim açtı diye sormak istediğim ifade.

şakası bir yana çok tehlikeli bir durumdur. hatayla gülücük, kalp falan giderse diplomatik kriz çıkar benden söylemesi.

ispat edilmesi neredeyse mümkün olmayan subjektif bir ifade. aynı mantığı 'insanlar ölümden sonraki ceza-ödül ikileminden kaçmak için dinden uzaklaşıyor' ifadesine de kanalize edebiliriz.

herkes inanıp inanmamakta son derece özgürdür. ancak konu din olunca insanların samimiyet ve dürüstlüklerini yitirdiklerine şu ana kadar yaptığım onlarca din felsefesi tartışmasında şahit oldum.

evet, din tarih boyunca toplumları baskı altında tutmak adına tahakküm aracı olarak kullanılmış ve hala da kullanılmaktadır. bu din karşıtlarının sığındığı en güçlü argümanlardan biri olarak önümüzde durmaktadır. ancak aynı kişiler din karşıtı olan bazı felsefe ve ideolojilerin de yine benzer amaçla toplumları baskı altında tutulmak adına kullanıldığını görmezden gelmektedirler. mesela yakın geçmişte sovyet rusya ve günümüzde de çin halk cumhuriyeti ve kuzey kore gibi ülkeler uyguladıkları despot yönetim biçimlerini din adına değil de 'din karşıtlığı' adına yapmaktadırlar. ancak toplumumuzda ve dünyada aydın geçinen din karşıtı kesim yine adaletli davranarak 'dinsizliğin' de tahakküme sebep olduğunu bu tür aşırı örneklere rağmen kabul etmez çünkü ya dürüstlük ve samimiyet konusunda sıkıntıları vardır veya da konu ile ilgili sadece yüzeysel bir bilgi ve araştırmaya sahiptirler.

bunun dışında dinin sanki olumlu herhangi bir sonucu yokmuş gibi nitelendirilmesi de yine aynı samimiyet ve dürüstlük konusunda sıkıntısı olan din karşıtı kesimin düşüncesidir. mesela yardım hareketlerini ele alalım. çevremizde gördüğümüz ve adını duyduğumuz yardım kuruluşları ve organizasyonlarının ''ezici bir kısmı'' dine inanan kişilerin oluşturduklarından ibarettir. hayatım boyunca bu tür onlarca tartışmaya girmiş biri olarak din karşıtı olan herhangi bir yardım kuruluşu duymadım veya görmedim desem yeridir. varsa da bir elin parmaklarını geçmez. hem lafa gelince ben de iyi insanım, iyi insan olmak tanrının katında neden yetmiyor diyeceksin hem de 'sadece kendine' hareket edeceksin. bir defasında herhalde türkiye ateizm derneği olsa gerek bir hastane önünde çorba dağıtmışlardı günlerce bunun sesini duyduk da duyduk. yahu tamam güzel hoş bir davranış, insaniyet namına teşekkür ediyoruz ama gidin bir de dindar yardım organizasyonlarına bakın neler yapıyorlar neler ve hiç de reklamı yapılmıyor bunların. burada bahsettiğim dindar yardım organizasyonlarından kast ettiğim sadece türkiye içinde var olanlar değil, dünya genelindeki organizasyonlardır. mesela belki de dünyanın en büyük finansal gücüne sahip olan kızıl haç organizasyonu hristiyan inanırlar tarafından oluşturulmuş ve oldukça da büyük kitlelere hitap etmektedir. ülkemizdeki kızılay organizasyonunun da meydana getirilmesinde dinin etkisi büyüktür. zaten dikkat edilirse ''haç'' ve ''ay'' isimleri tesadüfen seçilmiş isimler değildir.

konuyu uzatmaya gerek kalmadan dürüst ve samimi bir insanın dinlerin kötüye kullanılıp toplumda suistimal edildiği yerlerden bahsedip böylesine olumlu etkilerini görmezden gelemeyeceği aşikardır.

günümüzde oldukça kez karşımıza çıkan insan görüşüdür. dinler onlara inanan kişileri alakadar ettiği için üzerinde durulması gereken kişiler de inanırlardır. inanmayan zaten bu konu dışında olduğu gibi konu hakkında yorum yapmasına bile gerek yoktur.

din ile ilgili bir hükümle karşı karşıla kalındığında bir kesim inanan ya da inandığını iddia eden insanların 'bu devirde böyle kural mı olur', 'filan çağda yaşıyoruz', 'bu kuralların dönemi geçti artık', 'eskiden öyleymiş ama şimdi zaman başka', 'bunlar zamana/modaya uymuyor' gibi ifadeler kullandıklarını görmekteyiz. ne yazık ki bu ifadeler dinin esas ve biricik kaynağı kuran'ı yeterince okumamaktan kaynaklanmaktadır. kuran'In hiçbir yerinde içerisindeki emir ve yasakların belli bir dönem sonra ortadan kalkacağı yönünde herhangi bir ifade geçmez. kaldı ki yeni kitap da vahyolunmadığı için islamiyet'e inanan kişilerin ya da inandığını ifade eden kişilerin kuran'daki emir ve yasakların halen yürürlükte olduğunu kabul etmeleri gerekir.

bir diğer hata da 'sen bize söylüyorsun ama kendin yapmıyor musun' mantığında yatar. evet, ben kendi adıma da konuşursam uymadığım onlarca hüküm olduğundan bahsedebilirim. ancak bir yasayı çiğnemek ile onu doğru kabul etmemek farklıdır. mesela herkes kırmızı ışıkta geçilmemesi gerektiğini bilir ancak hemen hemen herkes hayatında bir kere de olsa kırmızı ışıkta geçmiştir. burada en etik olan davranış kırmızı ışıkta geçilmemesi gerektiğini kabul edip kırmızı ışık yanınca da geçmemektir. ancak pratikte yasaklara uyma konusu bu örnekteki en etik davranış biçiminde gerçekleşmemektedir. benim burada üzerinde durmak istediğim nokta ise kırmızı ışıkta ister geçilsin ister geçilmesin 'kırmızı ışıkta geçmenin' etik bir davranış olmadığını yani yanlış bir davranış olduğunun kabul edilmesi gerekliliğidir. dinin hükümlerine de benzer mantığı uygulayabiliriz. kuran'da temel olarak hırsızlık, faiz, yalan konuşmak, haksız yere cana kıymak, iftira atmak gibi birçok kesin yasak bulunmaktadır. şimdi biz bu yasaklardan herhangi birini yapıyoruz diye veya artık toplumun çoğunluğunu geçtim hemen hemen hepsi bu yasaklardan birini yapıyor diye bunlar yasak olmaktan çıkmamaktadır. günümüzde kuran'In en karşı olduğu ve ''allah'la peygamberine savaş açmak'' olarak nitelediği faiz farklı isimler adı altında toplumun neredeyse hepsi tarafından yapılmaktadır. yapıp yapmamak herkesin kendi insiyatifinde olmakla birlikte kişinin kendisi ile allah arasında olan bir meseledir. ancak burada üzerinde durduğumuz nokta bu veya başka bir yasağı yapmanın onu doğru veya serbest hale getirmeyeceğidir. zaten kuran yine kendi ifadesi ile bir tek hükmünü reddeden ile komple kuran'I reddedeni bir tutmakta ve ikisini de dinden çıkmış olarak kabul etmektedir.

kişilerin bu tür düşünüp yaşamasına sebep olan bir nokta da kendilerini inanmak zorunda hissetmelerinde saklıdır. 'annem babam inanıyordu benden ondan inanıyorum', 'şimdi inanmasam toplumda tepki çekebilir', 'aman zaten herkesin inandığı kadar inanıyorum' gibi bir mantıkla inanmak kişileri aslında huzursuz etmektedir. esasında özellikle bu kişiler hoşlanmadıkları hükümlerle karşılaştıklarında yukarıda ikinci paragrafta üzerinde durduğumuz biçimde mantık yürütmektedirler. aslında inanıp inanmamakta herkes özgürdür. özellikle de böylesi bir toplumda her ne kadar toplum baskısından kaçmak % 100 mümkün olmasa da artık herkes istediği biçimde bir inanca sahip olabilmektedir. bu nedenle böyle düşünen kişilerin daha mutlu olabilmeleri adına istemedikleri yasaklara sahip bir inanca sahip olmaktansa, yaşadıkları gibi inanıp inandıkları gibi yaşayabilecekleri yeni bir inanç-felsefeye geçmeleri onların daha mutlu ve huzurlu bir yaşama sahip olmalarını sağlayacaktır.

içinde bazı renklilerin bilmediği bir kavram (bkz: ikincilik, çünkü onlar hep birinci oluyor) bulunduğu için bir takım renklilerce sürekli tiye alınan rahmetli süleyman seba'ya ait ve beşiktaş ile özdeşleşmiş ifade.

burada asıl vurgu yapılan ikinci olmak değil şerefli olmaktır. süleyman seba 'şerefli ikincilikler, şerefsiz şampiyonluklardan önemlidir.' derken de bunun üzerinde durmuştur. yoksa ikinci olmak şerefliymiş ehehehehe gibi ve hatta beşiktaş bu sene şerefli üçüncü gibi ergen kafası çıkarımlarında kast edilen ile sözün aslında bahsedilen aynı şey değildir.

şerefli olsun sonuncu olsun.

tek elle rahatlıkla kullanmama imkan verdiği içi halihazırda tercih ettiğim ve sahip olduğum ilk iphone marka telefon.

iphone bu işi gerçekten kaliteli yaptığını ispat ediyor. ürünleri biraz pahalı ancak hakkını da veriyor.