Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
denize düşenin sarıldığı yılana tekabül etmeme gayretimden zamanla bir başıma kaldım.
iyi mi ettim kötü mü bilemiyorum ama bazen sıkılıyorum bu bir başınalığımdan. kapı çalınsın, zile basılsın istiyorum. kapı ve zil ne için vardır ki değil mi? kapıcının yahut kuryenin gelişi dahi bir heyecan yaratıyor bazen. düşünüyorum da eskiden insan insanın çat kapısıydı '' ben geldim çay var mı '' cümlesi dünyanın en samimi cümlelerindendi. ne kadar oldu bu sözü duymayalı kim bilir.. şimdilerde ise bir erteleme gayreti insanda yer edinmiş. neye niyetlensen hoop bi erteleme gayreti zuhur ediyor oracıkta. böyle böyle, sağır duvarlar, kör pencereler, elsiz kapılar biriktiriyorum.
umarım bir gün işe yararlar.
Bazen tercih ,mecburiyet kalabalıklar içinde yalnızlık hissi.
Kimi de kötülüğünden bir başına kalır,o istisna az tabi.
Sosyal varlık olarak yalnız yaşayabilmek ciddi anlamda zor ya da psikolojik nedenlerden de bunu isteyebilir.
Tercihim istediğim zamanlarda yalnız kalmak,şükür ki hala dost aile arkadaşlar var bunu hissetmiyoruz.
İki gün önce can dostum dediğim arkadaşım aradı, dolma yaptım sen seversin çay da var gel hadi dedi,o an dedim insanın insana ihtiyacı var,aramak aranmak beklenmek güzel duygular.
Bu konuda erkekler biraz daha dezavantajlı yalnız kalma olasılığı daha yüksek.
Yalnızlık Allaha mahsus, kimse tüm duygularını dört duvar içinde yaşamasın hep sevdikleri olsun inşallah.
tek başımıza geldiğimiz bu dünyadan yine tek başımıza gideceğimize göre zaten fıtratımızda yalnızlık var demektir, gerisi kalabalıklardır
o yüzden çok da takılmadığım durum :)
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |