Türkiye'nin memur portalı

Herkesin içinde o çocuk vardır dediğim başlık. Yaşın kaç olursa olsun parkta salıncak görünce sallanmak ,kaydıraktan kaymak ,bazen çocukluk günlerine dönüp marketten sevdiğin şekerleri, çikolataları almak ,bazen sokağa çizilmiş bir sek sek görünce eline bir taş alıp o sokakta oynayan kucuk çocuk hallerine dönmek ,bazen aynı bir çocuğun beklediği sevgi ve şefkati beklemek ...İçimizdeki çocuk hiçbir zaman ölmesin ...O ölürse insanın yaşama isteği azalır bence

Bugün evimde oldukça sakin bir gün geçirdim .Ev işleri yaptım, biraz uyudum ,sarma dolma yapıp mutfakta zaman geçirdim ,kitap okudum suanda da terasta ayı ve yıldızları izliyorum ama bu gece serin oldu .Birazdan içeriye gireyim:)

Hayatı zorluklarla geçmiş bir kimsenin ,sürekli birsey olacak endişesiyle yaşayıp ,Anın içindeki mutlulukları da kaçırması.Sabir,teslimiyet ,tevekkül üçü birarada ilaç.Kişi geçmişe takılmadan, gelecek endişesi taşımadan anı yaşamalı. Ve anın içindeki güzellikleri de kaçırmamalı.

Çok doğru dediğim eylem .Ne yazık ki öyle bir çağdayiz ki insan insana dert değil, ilaç olmalı. Ama artık kimse kimseyi anlamıyor. Durmadan yargılıyorlar.Ve anlamayı geçtim .Artık kimse kimseyi dinlemiyor.Keşke herkeste empati duygusu olsa .. Ve insan insanın yaralarını sarsa... ...

Bazen dünyayı terkedesim geliyor.Uzayda yaşam olsa da gitsem diyorum .Kendimi bu çağa ait hissetmiyorum.