Türkiye'nin memur portalı

Öyle bir yerdeyim ki bu dünyaya hayatı dar geliyor bazen...Sığamıyorum koskoca dünyaya...

Dünyanın çok kalabalık ama insanın buna rağmen yanlız hissetmesi...Kalabalıklar içinde yanlız...Kimsenin kimseyi anlamaması,empati kurabilenin az olması...Dünya öyle bir hal aldı ki;Ne eskisi gibi akrabalık bağları kaldı, ne komşuluk ilişkileri ne de eski samimane dostluklar...Hep eskiye özlemle yaşıyoruz büyük çoğumuz...Gittikçe daha da uzaklaşıyoruz sanki birbirimizden ...Herkes vefa bekliyor samimiyet bekliyor ama hep karşıdan biraz da kendimize mi dönüp bakmalıyız belki de bizler elimizden geleni yapmalı taşın altına elimizi koymalıyız

Bir türlü uyuyamamaktır...Yüreğini yakan felaketler varsa hele ki uyutmaz hüzün insanı bir türlü...Galiba en çok gece yanlız kalıp köşesine çekilince yüreğinin sesini duyuyor insan ...En çok geceleri hüzün çöküyor...

Bence 90'larda fakir değildik...Evet belki maddi olarak fakirdik çok fazla birşeye sahip değildik ama en azından daha mutlu huzurluyduk,yokluk vardı belki ama ,daha zengindik aslında...Vefa vardı, komşuluk vardı, samimiyet kokan sokaklar vardı,mutlu çocukluk vardı...Eskiye dair herşey çok güzeldi...

Yanlız kalıp kendini dinlemek istediğin yer

Gül festivalinden çok oradaki güzel yürekli tatlı yazarı görmek için gelmek isterdim Kendisi o mis kokulu güllerden bile güzel:)