Eskiden küçük bir tatil beldesinde yaşadım. Orada görev yaptım...Evimiz 3 katlı müstakil bir binanın orta katındaydı...Alt katımızda ev sahibimiz ...Üst katta da kızı oturuyordu...Kimseleri evine almıyormuş kiracı olarak...Birileri rica etti bizi kabul etmişti. Oğlum o zamanlar minicik bir bebekti.Beni sevmişti teyze...Geceleri oğlum ağlayinca yanıma gelir ,bebekken bazen gece onu o uyuturdu.Bir başka oluyor küçük yerlerdeki insanların samimiyeti..Karşımızda mandalina bahçeleri vardı...Mis gibi kokusu gelirdi cam kapı açınca...Kumsal beş dakikalık yürüme mesafesinde idi....O zamanlar yaptığım görev nedeniyle zaten herkes tanırdı genelde...Pazarda selamlaşıp konuşmaktan zor alışveriş yapardım:)Ama şimdi arar oldum insanların o güleryüzünü, samimi selamlaşmaları...Küçük beldelerde bir başka oluyor sokaklar... samimiyet kokuyor her yer...Şimdi nasıl da özlüyorum kapıönü muhabbetlerimizi bile...Hayatimdaki pişmanlıklardan biri oradan ayrilmak oldu.Gerçi biraz da mecbur kalmıştım.