Türkiye'nin memur portalı

türk olmanın bir ayrıcalık olduğunu düşünüp, mutlu olma ve bunu hissettirme durumudur.

türkiye sınırlarında yaşayan ve ben türküm diyebilen her bireyin tartışmasız hissettiğidir.

mutluluğunu herkese göstermek isteyen kişilerin yaptığı eylemdir. nedense bir mutsuzluk bir çirkinlik asla gözükmez bu fotoğraflarda, sanki dünya toz pembedir. bu fotoğrafları çoğu zaman yapmacık bulsam da bazen samimi olanlara rastlamak mümkün tabi.

en olamamanın acısıyla kendimi başlıklara vurduğum, hüzünlere gark olduğum durumdur.

o değil de ben nereye gittim arkadaş?

sözlüğün yedi ceddi listede bir ben fazla geldim sanırım...

kendimi kaybettim, görenlerin insaniyet namına elimden tutup sözlüğe getirmeleri rica olunur.

üzüntüden soğuk esprilere güler oldum yeminle( yazar burada buruk bir kahkaha atar)

dilime yerleşen yerli yersiz kullandığım bir veda cümlesidir. telefon konuşmalarını sonlandırırken kullanmazsam içim rahat etmiyor mesela. yada yolda karşılaştığım komşu teyzeyle ayrılırken istemsiz ağzımdan çıkıveriyor.

görüşmeyeceğim kişilere kullanmaktan dolayı rahatsız olduğum, kimi zaman da çıkış yolu olarak tercih ettiğimdir.

içinde bulunduğumuz şu mevsimde, her yeri papatyaların kaplamasıyla ilk akla gelendir.

seviyor, sevmiyor, seviyor, sevmiyor...şahsımın asla tutturamadığı, yüzümü güldürmeyendir.

sunay Akın'ın "ne yani papatyada bir yaprak daha olsaydı sevecek miydin beni?" dizelerini akla getirir.

doğru ya, sevecek miydin beni?