henüz doğalgazın olmadığı, halkın çoğunluğunun ısınmak için kullandıkları yöresine göre farklı isimlerde olan, üzerinde her zaman bir güğümün bulunduğu, üzerine konulan portakal kabuklarının evi mis gibi bir koku ile kaplamasını sağlayan, özlemini duyduğum çocukluk anılarımın en güzel, en yoksul ama en şefkatli dönemini hatırlatan evdir.

söz ve müziği Ali Atay'a ait ve dinlemekten vazgeçemediğim o müthiş şarkıdır.

'kaybet bu öfkeni

içinde sakladığın.

terk et o derdini

benden almadığın...' dizeleri ile devam eder ki en can alıcı yeri bana göre ' gitme, kaybedince daha çok seveceksin.'cümlesidir. Bir şarkıdan hiç mi sıkılmaz insan derim ve susarım.

sanki tüm hayatım boyunca cumartesileri devamlı çalışacakmışım hissine kapıldığım ve en kötüsü bu duruma artık alıştığım için yadırgamadığım çalışma günümdür.evet artık cumartesi günleri de hafta içine dahildir. hafta içi altı gün hafta sonu ise bir günden ibarettir. yok yok kendimi teselli edemiyorum bu konuda.

tıklanma rekoruna bugün katkıda bulunduğum youtuber. komik ve ritmik müzikleri ile eğlenceli geldi bana. Rap müzik kendisine yakışmış.

Adet yerini bulsun diye yüzünü ekşiterek damat adayının içtiği kahve çeşididir. Burada damat adayımız muüstekbal eşine elinden zehir olsa içerim mesajı veririr. işte sırf bu kahveyi içmemek için evlenmeyen erkekler varmış diyerek gülümsediğim konu başlığıdır.( sırıtan gülücük)