ilkokula giderken simit bile alamayacak arkadaşlarım vardı, ben de zaman zaman böyleydim ama kantinden alışveriş yapmamız pek uygun olamıyordu. yani para olsa dahi gidip kantinden bir şeyler alamazdık, alsak bile etraftaki gözlerden ırak bir yer bulup lokmaları boğazımızdan geçiremezdik. bazen sabah simit alabilirsek sınıfın sobasının üstünde biraz ısıtıp bir simidi dörde beşe kırıp sınıfça bölüşüp yediğimiz günlerin sayısı da az değil.
okulda yemek verilmesi konusu hakkında kenar mahallelerdeki veya köylerdeki öğrenci kardeşlerimin durumunu benden daha iyi anlayabilecek bir insan yoktur. bu durum siyaset ötesi bir durumdur ve mahallede, köyde maddi durumu iyi olanların da kendi gönüllülükleri esas olmak kaydıyla girişimlerde bulunabileceğini düşünüyorum, devlet imkanlarıyla daha güzel sonuçlar ortaya çıkabilir.