"hay ben senin...." deyip sıralı cümlelerin serbest düşünce haliyle at koşuşturmasına sebebiyet veren bir eylemdir.
.
hiç pişmanlık duymadığım ve hatırladıkça keyif aldığım bir vukuatım vardır bu konuda.
Şöyle ki;
Arkadaşımla buluştuğumuz kafeden çıkıp hasta bir arkadaşımızı ziyaret etmek için arabaya bindik. Soluksuz, gün boyu yağan, gökyüzünden yeryüzüne afili inişindeki endamından taviz vermeyen yağmur yoldaki çukurları doldurmakla meşguldü. Arabayı hareket ettirmemden çok kısa bir süre sonra, ki henüz hızım da minimal düzeydeydi, bir çukura girdiğimi ve kaldırımın yamacına yanaşmış, giydiği 13-15 pontluk tapuk boyuna sahip stilettodan dolayı omuriliği feryat eden hemcinsime su sıçrattığımı fark ettim. Hemen arabayı selvi boylu hanımefendinin (!) yanına çekip özür diledim. Kendisini gideceği yere götürebileceğimi söyledim.
Söyledim, söyledim de, herhalde rüzgar savurdu cümlelerimi.
Kadın açtı ağzımı, yumdu gözünü. Ne annem kaldı , ne de babam. Dirilerimin hepsini elden geçti, ölülerimi uyandırdı. Bir insanın, hele ki bir kadının bu kadar had bilmez, edepsiz olabileceğini asla tasavvur edemezdim; ama deneyimledim.
Nefesi kesilip soluklanınca, "peki" dedim ve aracıma bindim. Neredeyse daha önce arabayı park ettiğim yere kadar geri geri gittim. Arabanın camını kapattım, o an çalan müziği son ses açtım. Yaklaşık 5 dakika önce kısmen ıskalayıp bir miktar yağmur suyu sıçratmama sebep olan çukuru ortalayarak daha yüksek bir hızla geçtim. e tabi daha büyük bir sıçratmayla.
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum